سوى ديگر است.
در نگاهى گذرا به منابع روايى، به احاديث بسيارى در ترغيب به شناختن اهل بيت(ع) برمى خوريم، با تعابيرى از اين دست:

۰.منْ منّ اللّه عليه بمعرفة أهل بيتى وولايتهم، فقد جمع اللّه له الخير كلّه. ^۱

۰.آن كه خداوند بر او منّت نهد و معرفت اهل بيت و ولايت آنان را روزى اش كند، تمامى خير را برايش فراهم ساخته است.

يا:

۰.اهل بيت من، همتاى قرآن اند،

۰.… بسان كشتى نوح اند،

۰.… چنان ستارگان آسمان اند،

۰.… مانند چشمه ساران زمين اند،

۰.و… ^۲

اين ستايش هاى بلند، از سوى پيامبرى كه «وما ينطق عن الهوى، اِن هو الاّ وحى يوحى» ^۳ ، پرسشهايى از اين دست را پيش چشم مى آورد و جوينده را تشنه يافتن جواب مى كند:
1ـ «اهل بيت» چه مفهومى دارد؟
2ـ مصداق «اهل بيت» چه كسانى اند؟
3ـ «اهل بيت» از چه شخصيت وجودى و معنوى برخوردارند كه چنين تمجيد شده اند؟
4ـ «اهل بيت» براى بشر، چه كرده اند و چه خواهندكرد؟
5ـ بشريّت نسبت به «اهل بيت» چه وظايفى دارد و چه سلوكى را بايد پيشه سازد؟
اين پرسشهاى پنجگانه، فراگيرِ تمامى ابعاد معرفتى و حوزه هاى علمى در موضوع