استناد شده، از منابع و مصادر اهل سنّت اند.

3. استخراج همه مصادر متقدّم و متأخّر حديث:

در اين كتاب، تلاش شده است تا مصدر هر حديث، از تمامى منابع نشان داده شود. از اين رو، براى بسيارى از احاديث، نشانى هاى بسيارى در پانوشت ذكر شده است.

4. جامع نگرى و معرّفى اهل بيت(ع) از زواياى مختلف:

چنانكه در لابه لاى مباحث گذشته اشارت رفت، نوشته ها در زمينه «اهل بيت(ع)» اندك نيستند، ليك، تمامى آنها به معرّفى يك يا چند بُعد از «اهل بيت(ع)»، اكتفا كرده اند؛ برخى به ذكر مناقب بسنده كرده اند، برخى ديگر به دنبال گردآورى مصائب بوده اند و… و همين يك سونگرى است كه در برخى ادوار، به افراط و غلو گراييده است.
در اين كتاب، شناخت اهل بيت(ع) از زواياى مختلف (شخصيّت، جايگاه، دانش و معرفت، حقوق، و…) منظور بوده، و حتّى مؤلف محترم، همان گونه كه به بيان فضائل و مسئله حبّ و بغض نسبت به اهل بيت(ع) پرداخته، جريان «غلو» را ـ كه يكى از آفات بزرگ در ميان پيروان اهل بيت(ع) است ـ نيز از ياد نبرده است. ^۱
به سخن ديگر، اين كتاب را مى توان پاسخى استوار به مجموعه پرسشها در باب شناخت اهل بيت(ع) دانست.

5. گزينش احاديث معتبر:

در اين اثر كه يك موسوعه حديثى در شناخت ائمه(ع) است، تنها احاديثى گزينش شده اند كه سندشان معتبر بوده، قرائن عقلى و نقلى بر صحّت آنها وجود داشته است. نقل احاديث از منابع شيعى و اهل سنّت، يكى از قرائن صدق و درستى اين روايات است.