و فتنه انگیزی بیگانگان از بیرون،‏‏ سبب شد این تعامل و توافق، رفته رفته، جایش را
به تخاصم و تخالف داد و امت بزرگ اسلام با پذیرش انحصار گرایی‏‏های علمی و
مذهبی،‏‏ تن به انشقاقات چند گانه داده و از بهره‌مندی احادیث تفسیری ائمه معصوم علیهم السلام محروم شد.
در شرایط کنونی برای خروج از این وضعیت،‏‏ همان گونه که در حوزه فقه،‏‏ آهنگ بازگشت به فقه مقارن در فریقین مشاهده می‏‏شود، در حوزه تفسیر نیز لازم است به سوی تفسیر روایی مقارن گام برداشت. بی تردید، نگاه مقایسه‏‏ای به احادیث تفسیری می‏‏تواند در انتشار بیشتر فرهنگ اهل بیت کمک شایانی نماید؛‏‏ زیرا علو مضامین و فخامت کلام معصوم، عرصه را بر گفتار سست و موهون دیگران تنگ می‏‏کند. به هر حال، این نگاه، آثار و نتایج با برکتی دارد که در ادامه به برخی از آنها پرداخته می‏‏شود:

مهم‏‏ترین آثار نگاه تطبیقی به احادیث تفسیری

1. شناسایی ‏‏محاسن گفتار معصوم

بی‌تردید، اهل بیت علیهم السلام وارثان کتاب و حاملان معارف قرآن‌اند، بلکه به تعبیر ابن حجر هیتمی، دانشمند بزرگ اهل سنت، اهل بیت علیهم السلام تنها وارثان معارف قرآن‌اند. وی می‌گوید:
لقد کانت الصحابة متفقین علی أنّ علم القرآن مخصوص باهل البیت؛
اصحاب پیامبر همه بر این نکته اتفاق نظر داشتند که دانش قرآنی ویژه اهل بیت علیهم السلام است.^۱.
آنان که از زیبایی و محاسن گفتار امامان معصوم علیهم السلام آگاه‌اند، به حقیقت، به این نکته اذعان دارند که کلمات ایشان رنگ و بوی الهی داشته و از ریشه‌ای عمیق و شاخه‌ای عریق برخوردار است.
امام رضا علیه السلام می‌فرماید:
فإنّ النّاس لو علموا محاسن کلامنا لاتّبعونا؛^۲.
اگر مردم زیبایی‌های سخنان ما را می‌شناختند، از ما تبعیت می‌کردند.
پرسش مهم، این است که چه راهی برای شناسایی ‏‏و شناساندن این محاسن