اقتباس؛ گونهای از تجلی قرآن در نیایش معصومان علیهم السلام
علی خیاط ۱
محمدعلی مهدویراد ۲
چکیده
نیایشهای معصومان فصلی فربه از فرهنگ زندگی ایشان است. از آنجا که پیوند اهلبیت علیهم السلام با قرآن جاودانه است، بی گمان، قرآن _ بیش از هر منبعی_ خاستگاه اندیشهها و رفتارشان در هر بخش از سیره گفتاری و رفتاری، از جمله «دعا» است. دعا، میراثی گرانسنگ و ذخیرهای ارجمند از آموزهای بنیادین دینی است، که با بهره گیری از قرآن فراز آمده است و آینه وار، اندیشههای قرآنی آنان را بازتاب میدهد و با زبانی خاص که در آن مخاطب خداست، بسیاری از معارف قرآن را باز میگوید. اثبات این مدعا، نیازمند کاویدن گونههای این تجلی وانگیزهای این وام گیری است. مقاله پیش روی با مقدماتی چند، گونهای از این تجلیات را در حد وسع بر میرسد تا خواننده محترم را با انگیزهها و برکات این وامگیری تا حدودی آشنا سازد.
کلید واژهها: اقتباس، ادعیه مأثور، قرآن در ادعیه، صنایع ادبی.
درآمد
در سیره درخشان پیامبر صلی الله علیه و آله و امامان معصوم علیهم السلام ، گفتار حکیمانه و دلنشین آنها، بخش مهمی از فرهنگ زندگی آنهاست. در این بخش، دعاها و مناجاتهای آنان فصل برجسته و بالندهای را تشکیل میدهد. اهل بیت پیامبر صلی الله علیه و آله به عنوان جانشینان بر حق پیامبر خاتم صلی الله علیه و آله، از هر سوی، اسوه و مقتدای ما شمرده میشوند و یکی از مهمترین ابعاد زندگی آنها همین پیوند با پروردگار هستی و نیایش با اوست. حاصل آن میراث معنوی گرانبها و
1.دانشجوی دکتری علوم قرآنی و حدیث دانشگاه علوم اسلامی رضوی.
2.دانشیار دانشگاه تهران(پردیس قم).