مهم‏ترین برنامه‏های این سفر بازدید از مراكز علمی و دانشگاهی و همچنین آشنایی با تاریخ كهن جمهوری تركیه و مراكز فرهنگی آن بود. مدت اقامت در استانبول چهار روز و در آنكارا دو روز پیش بینی شده است.
«استانبول» را پیش‌تر «اسلامبول» و پیش از آن «قسطنطنیه» می‏گفته‏اند. این تغییر اسامی بیان‌گر دوره‏ها و فراز و نشیب‏های دینی و سیاسی این شهر مهم است. در حال حاضر، این شهر در شمال شرقی تركیه قرار گرفته و آن را دریا‏های مرمره و سیاه در برگرفته است. جمعیت فعلی این شهر شلوغ حدوداً پانزده میلیون نفر است و از جهت سیاسی پس از آنكارا (پایتخت) مهم‏ترین شهر تركیه به شمار می‏رود. پنجاه تا شصت درصد اقتصاد تركیه در استانبول رقم می‏خورد و بیشتر مراكز فرهنگی، اماكن تاریخی، میراث فرهنگی و مهم‏ترین رسانه‏های كشور را در خود جای داده است. جاذبه‏های توریستی این شهر، اعم از آثار طبیعی، موزه‏ها، اماكن دیدنی و تفریحی در استانبول سبب شده كه سالانه بیست میلیون توریست از سراسر جهان به این شهر سفر كنند كه ده درصد آن را ایرانیان تشكیل می‏دهند. قرار گرفتن در كنار تنگه بسفر، بندری بس كهن را برای این شهر _ كه بزرگ‏ترین شهر تركیه است _ به ارمغان آورده و از آنجا كه پل ارتباطی زمینی، هوایی و دریایی دو قاره آسیا و اروپا است و بخشی از آن در قاره اروپا است، كشور تركیه را موقعیتی استراتژیكی بخشیده است. گفتنی است كه این شهر، صدها سال مركز حكومت پادشاهان رومی، بیزانس و عثمانی بوده است.
كشور تركیه، به طور كلی، از آنجا كه فاقد نفت و ذخایر معدنی مهم است، به دنبال آن است كه با جذب صنایعی همچون صنعت توریست اقتصادش را رونق ببخشد. همچنین، این كشور خود را «ژنو منطقه خاورمیانه» می‏داند و به دنبال مركزیت در همایش‌های بین المللی است. در حال حاضر، سالانه حدود دو میلیون نفر از مدیران جهان برای شركت در اجلاس‏های گوناگون به تركیه و بیشتر به استانبول سفر می‏كنند. استانبول در سال 2010م، با جهشی ده رتبه‏ای نسبت به سال قبلش، در رده هفتمین شهر دنیا در برگزاری همایش‏های بین المللی قرار گرفته است.
آنچه حضور در این شهر را برای مسافران سخت می‏كند، ترافیك‏های طولانی آن است كه به نظر می‏رسد شهرداری در توسعه بزرگراه‌ها، خیابان‏‏‏‏ها و پل‌های ارتباطی از سیاست‌های توسعه‏ای دولت عقب مانده است. از این رو، اساتید دانشكده علوم حدیث، با توجه به دوری محل اقامت (دفتر موسسه آل البیت) با مركز شهر، هر روز ساعات قابل توجهی (دو تا چهار ساعت) را در اتومبیل سپری می‏كردند.