سرمقاله

مراكز حديثى شيعه

يكم. ترديدى نيست كه امروزه تاريخ، بستر تمامى مطالعات و پژوهش هاست. اگر تاريخ را پيش تر رشته اى در كنار ساير رشته ها تلقى مى نمودند و تنها از آن، تبيين رخدادها و شرح احوال، آن هم در دايره اى محدود، انتظار مى رفت، امروز مطالعه و تحقيق در حوزه علوم، فرهنگ، تمدن و اديان ارتباط وثيقى با تاريخ پيدا كرده است.
بر همين پايه، مطالعات و پژوهش هاى حديثى و نيز علوم حديثى مستثنا از اين قاعده نيستند. تاريخ حديث و تاريخ علوم حديث را بايد بسيار جدى گرفت؛ چه در پى دستيابى به حديث به عنوان متون دينى و مقدس باشيم ـ كه نگاه غالب و صحيح اين است ـ و چه به عنوان ميراث مسلمانان بدان نگريسته شود. به هر رو، آگاهى از تحولات و رخدادهاى گذشته در درك و تصور درست از حديث ضرورت دارد.
اگر به تاريخ حديث و علوم حديث به عنوان شاخه اى از خانواده علوم حديث بنگريم، عرصه ها و قلمروهايى را در پيش رو داريم؛ مانند:
1. بررسى ادوارى و زمانى رخدادهاى حديثى؛
2. بررسى مكانى و جغرافيايى رخدادهاى حديثى؛
3. بررسى جريان ها و منهج هاى حديثى؛
4. بررسى منهج و روش محدثان؛
5. بررسى شخصيت و شرح حال محدثان و راويان؛
6. بررسى آثار و مكتوبات حديثى؛
7. بررسى قومى و نژادى تلاش هاى حديثى؛
8. بررسى جنسيتى تلاش هاى حديثى (زنان و مردان).