است و در اکثر تفاسیر دیده می‌شود که بخشی را به واژه شناسی آیات اختصاص داده‌اند، اما کمتر دیده شده که مفسران به واژگان قرآن از دیدگاه ائمه معصوم علیهم السلام پرداخته باشند. در این مقاله به روش‌شناسی معصومان در تفسیر واژگان قران پرداخته‌ایم. ائمه معصوم علیهم السلام برای تبیین معنای یک واژه قرآن از شیوه‌‏های گوناگون استفاده کردند تا معنای واژه را به مخاطب بشناسانند و در سایه آن، فهم کلام الهی میسر شود و آیه معنای مورد نظر را به خود بگیرد. در زیر به شیوه‌‏های بیان معنای واژه را ذکر می‌کنیم:

بیان تفسیری و ظاهری

معصومان در تفسیر ظاهری یا (توضیح واژگانی) از شیوه‌‏های زیر استفاده کرده‌اند که به توضیح هر یک از آنها می‌پردازیم:
_ استفاده از فهم اهل زبان،
_ تبیین واژگان فروق اللغه،
_ تبیین اصطلاحات،
_ شرح جملات و کلمات،
_ تبیین واژه با استفاده از واژه متضاد آن،
_ بیان وجه تسمیه واژگان،
_ تفسیر واژه به قرآن (استناد به قرآن)،
_ تفسیر واژه به سنت (استناد به حدیث)،
_ به کار گیری سیاق در تبیین معنا،
_ تبیین قرائت صحیح.

1. شرح واژگان قرآن بر اساس فهم اهل زبان

گونه‌ای از روایات رسیده، در شرح واژگان و معانی لغوی کلمات است. تفسیر لغوی و لفظی قرآن و به طور خاص، تفسیر غرایب قرآن از زمان پیامبر مورد توجه بوده است. صحابیان به هر واژه‏ای که برمی‌خوردند، اگر آن واژه ناآشنا به نظر می‌رسید، به حضرت مراجعه می‌کردند و یا به دیوان اشعار و یا به استعمال آن در میان اهل بادیه می‌رفتند؛ نمونه این مراجعات را در کتاب مسائل نافع بن ازرق^۱ می‌توان دید.