هم‌چنین در کتاب منتهی‌الآمال از حضور امام‌جواد علیه السلام نزد طبیب برای فصد گزارش شده است.^۱
آیةالله باقر شریف‌قرشى نیز در کتاب زندگانى امام‌حسن‌عسکرى علیه السلام از حضور تیم پزشکی بر بالین امام یازدهم گزارش داده‌ است.^۲

جمع‌بندی

بر اساس مطالب پیشین روشن می‌شود دست‌کم برخی معصومان علیهم السلام از طبیب استفاده می‌کرده‌اند و این امر، گاه در حضور معصوم دیگر و حتی غیرمسلمان بودن طبیب صورت می‌گرفت. از این‌رو، بطلان سخن و اعتقاد کسانی که می‌گویند، باید همه علوم و دانش‌ها، از جمله طب و پزشکی را از نصوص دینی گرفت آشکار می‌شود، چراکه اگر این نظر درست بود، معصومان علیهم السلام هرگز نباید از طبیب استفاده می‌کردند بلکه باید خودشان یا معصوم دیگری که در کنارشان بود، به معالجه اقدام می‌کرد یا دست‌کم نباید از طبیب غیرمسلمان استفاده می‌کردند. هم‌چنین‌ارجاع دادن بیماران به پزشک با حضور خودشان نشان می‌دهد اهل بیت علیهم السلام قصد ورود در حیطه پزشکی را نداشتند. چرا که هدف از رسالت و امامت، هدایت انسان به سمت سعادت است، نه طبابت جسم وی.
البته پوشیده نیست که اخباری در زمینه ورود پیشوایان دین در مسائل پزشکى و طبابت بیماران وجود دارد. به نظر نگارنده، در این موارد هدف معصومان علیهم السلام از طبابت، اثبات حقانیت‌ خود برای مردم و نشان دادن علم و قدرتی است که خداوند متعال به ایشان عطا فرموده است. به عبارت دیگر، قصد معصومان علیهم السلام از این گونه تجویزات، این نبوده که خود بر مسند طبیبان بنشینند و مردم به جای مراجعه به پزشکان، به ایشان مراجعه کنند.
با توجه به مطالب پیشین، این‌که دین باید به تنهایی پاسخ‌گوی تمامی پرسش‌ها و نیازهای ما باشد، انتظار اشتباهی است و این اعتقاد که باید تمام علوم، از جمله علم پزشکی، فقط از دین و پیشوایان دینی گرفته شود، مخالف سیره معصومان علیهم السلام است.