يَا أَهْلَ الْکِتَابِ لِمَ تَلْبِسُونَ الْحَقَّ بِالْبَاطِلِ....^۱
و به ویژه مسیحیان که عیسی را پسر خدا می‌دانند، در برابر این پرسش چنین پاسخ می‌دهند:
اولاً. هر چند یهود و نصارا منکر نبوت پیامبر خدا بودند، اما بشر بودن انبیا را نه تنها منکر نبودند، بلکه آن را ابراز می‌کردند و اعتراف اهل کتاب به این امر که جملگی انبیا بشر بوده‌اند، برای مشرکان قابل قبول‌تر است؛ چون اهل کتاب دشمن پیامبر خدا _ صلی الله علیه و آله _ و مرجع مشرکان بوده‌اند و اعتراف دشمن برای مشرکان، اطمینان بخش‌تر بوده است.^۲ به همین دلیل، برخی از اهل سنت می‌گویند: دیدگاه اعمش و سفیان بن عیینه _ که بر این باورند که مراد از اهل الذکر مؤمنان به رسالت پیامبر خدا _ صلی الله علیه و آله _ از اهل کتاب‌اند^۳ _ مردود است؛ چون اخبار مؤمنان برای کفار، به خاطر آن که کافران، مؤمنان به رسالت پیامبر خدا _ صلی الله علیه و آله _ از اهل کتاب و غیر اهل کتاب را به دلیل ایمانشان تکذیب می‌کردند و قولشان را جانبدارانه می‌دیدند، حجت نیست.
ثانیاً. حجم پاسخ‌دهندگان از اهل کتاب به پرسش مشرکان در حد تواتر بوده و در این صورت، احتمال کذب و کتمان حقیقت منتفی است.^۴
در مصادر سنی، علاوه بر دسته اول _ که اهل الذکر را «اهل الکتاب» از یهود و نصارا قلمداد می‌کنند و دسته دوم _ که آنان را «اهل القرآن» می‌دانند _ دسته سومی از روایات وجود دارد که از امام علی_ علیه السلام _ با دو طریق: امام باقر _ علیه السلام _ ، از اجدادشان، از امام علی_ علیه السلام _ و حارث، از امام علی_ علیه السلام _ ^۵ و از شخص امام باقر _ علیه السلام _ نیز با چهار طریق: جابر جعفی، فضیل بن یسار، سعد الاسکاف و ابان بن تغلب^۶ و از ابن عباس با یک