1.. الکافی، ج۲، ص۱۰۴؛ مشکاة الانوار فی غرر الاخبار، ص۴۶، ۵۲ و ۱۷۱؛ مجموعه ورام، ج۲، ص۱۸۸. در کتاب الاختصاص روایت به این صورت عنوان شده است: «بعث الله مائة الف نبی... بصدق الحدیث و اداء الامانة» (الاختصاص، ص۲۶۳) و در کتاب الکامل، روایت این گونه بیان می‌شود: «بعثنی الله بالصدق» (الکامل فی ضعفاء الرجال، ج۴، ص۲۵۶).

2.. الکافی، ج۲، ص۱۵۹؛ مشکاة الانوار، ص۱۵۹. در تعدادی از منابع، روایت با این مضمون عنوان می‏شود: «بعثت رحمة و لم ابعث عذابا» (شرح نهج البلاغه، ج۱۱، ص۲۲۱؛ مناقب امیر المؤمنین، ج۱، ص۴۸۶؛ کنز العمال، ج۱۱، ص۴۲۶؛ جامع الصغیر، ج۱، ص۳۹۵).

3.. الکافی، ج۵، ص۴۹۴؛ مسند احمد، ج۵، ص۲۶۶؛ الامالی (طوسی)، ص۵۲۷؛ المجموع شرح المهذب، ج۱۱، ص۴۵۰ و ج۱۴، ص۲۷۰؛ شرح نهج البلاغة، ج۱۵، ص۱۴۴؛ اعلام الدین فی صفات المؤمنین، ص۱۹۱؛ تذکرة الفقهاء، ج۲، ص۳۵۵؛ ج۱، ص۸۷؛ المحصول فی علم اصول الفقه، ج۵، ص۱۷۵؛ ج۶، ص۳۱؛ مجمع الزوائد، ج۴، ص۳۰۲؛ ج۵، ص۲۷۹؛ عوالی اللئالی، ج۱، ص۳۸۱. در رجال الکشی، ص۵۱۹، روایت به این صورت نقل شده است: «ما بعث الله محمدا و انبیاء قبله الا بالحنفیه...» و در المسائل الناصریات، ص۴۶، این گونه روایت نقل شده است: «بعثت علی الشریعة السهلة السمحة». در کنز العمال، ج۴، ص۳۱۸، ج۳، ص۶۶۹ روایت این گونه بیان می‌شود: «بعثنی بالحنفیة السمحة دین ابراهیم»؛ الجامع الصغیر، ج۱، ص۴۸۶؛ مجموعه ورام، ج۲، ص۵۴.