1.. مسند احمد، ج۲، ص۵۰؛ المصنف، ج۴، ص۵۷۵؛ در کتاب الکافی، ج۲، ص۲۸ «فبعث الانبیاء الی قومهم بشهادة ان لا اله الا الله » در باره این روایت دیده شد؛ المبسوط، ج۱۰، ص۳؛ تکملة الثانیة المجموع شرح المهذب، ج۱۹، ص۴۰۹؛ سیر اعلام النبلاء، ج۱۵، ص۵۰۹؛ ج۱۶، ص۲۴۲؛ تاریخ مدینه دمشق، ج۶۷، ص۲۵۷؛ تخریج الاحادیث و الاثار، ج۴، ص۲۲۹؛ مجمع الزوائد، ج۵، ص۲۶۷، ج۶ ص۴۹؛ کنز العمال، ج۴، ص۲۸۶؛ کشف الخفا و مزیل الالباس عما اشتهر من الاحادیث علی السنة الناس، ج۱، ص۴۳۱. کلینی در کتاب الکافی، ج۲، ص۲۸ این گونه روایت می‏کند: «فبعث الانبیاء الی قومهم بشهادة ان لا اله الا الله»؛ و مسند الشامیین، ج۳، ص۲۳۱ این گونه روایت را آورده است: «... ثم قال ارفعوا ایدیکم و قولوا لا اله الا الله... انی بعثت بها»؛ در کتب ذیل روایت به این صورت مطرح شده «و الذی بعثنی بالحق بشیراً لا یعذب الله بالنار موحداً ابداً»؛ الامالی(صدوق)، ص۱۹۳، ۲۹۵ و ۲۹۶؛ بحار الانوار، ج۳، ص۱؛ و توحید در منابع زیر با این روایت تاکید می‏شود: «بعثنی الی العباد ادعوهم الی ان یعبدو الله لا یشرکوا به شیئاً». مسند احمد، ج۵، ص۴۲۷؛ مستدرک علی الصحیحین، ج۳، ص۱۸۰؛ کنز العمال، ج۱۳، ص۲۹۲؛ در الامالی( طوسی)، ص۵۸۳ روایت را در قالب «هل للجنة ثمن؟ قال: نعم. قال: ما ثمنها؟ قال: لا اله الا الله یقولها العبد الصالح مخلصاً بها، قال: و ما اخلاصها؟ قال: العمل بما بعثت به فی حقه» آمده است.

2.. مسند احمد، ج۴، ص۴۴۶- ۴۴۷؛ المعجم الاوسط، ج۶، ص۲۷۵-۲۷۶؛ کنز العمال، ج۱، ص۹۶.