به طور خلاصه، می‌توان گفت که عقل به نوعی در برگیرنده یقین و حزم است. از این رو، به نظر می‌رسد که با ذکر عامل یقین و حزم، نیازی به آوردن عقل به عنوان عامل مجزا نیست. به عبارت بهتر، عقل با توجه به شناخت یقینی و بازداری از طریق حزم، موجب شکل‌گیری و تقویت صبر می‌شود. در واقع، شاید بتوان گفت عقلی که عامل صبر است، به نوعی در این دو عامل تجزیه شده است.
در نهایت، فرایند شکل گیری صبر را همان طور که در شکل 2 آمده است، می‌توان ترسیم نمود:
نتیجه
در بررسی مفهوم صبر روشن شد که صبر عبارت است از: «حفظ طمأنینه در برابر دشواری‌ها و مهار مستمر نفس از بی‌تاب شدن».
