3. «باسمک الاعظم الاجل الواحد الاحد الصمد الّذی لم یلد و لم یولد و لم یکن له کفواً احد...».^۱
4. «باسمک الکبیر الاکبر العظیم الأعظم الّذی عنت له الوجوه».^۲
5. «باسمک الاعظم الاجلّ الأکرم الّذی وضعته علی النهار فأضاء و علی اللیل فأظلم».^۳
امکان دارد گفته شود که این دیدگاه از مفهوم اعظم بودن اسم اعظم عدول کرده است؛ آنجا که می‏گوید برخی از اسماء در مقایسه با برخی اسماء دیگر (و نه در مقایسه با تمامی اسماء) اعظم هستند. دیدگاه‏ها و وجوه در زمینه مفهوم اعظمیت اسم اعظم را به صورت زیر می‏توان سامان داد:
1) تمامی اسمای الهی عظیم هستند. بنا بر این، هیچ اسمی در مقایسه با اسم‏های دیگر اعظم نیست.^۴
2) هر اسمی که از اسم دیگر بیشتر عظمت خداوند متعال را برساند، از اسم دیگر که چنین نیست، اعظم است.^۵
3) اعظمیّت در باب اسمای الهی را به ازدیاد ثواب قرائت اسمای خاصّ از اسمای دیگر است. بنا بر این، اسمی که دارای بیشترین ثواب قرائت است، اسم اعظم خواهد بود.^۶
4) اسم خاصی اسم اعظم نیست، بلکه هر اسمی از اسمای الهی که انسان با آن خدا را بخواند و در حال دعا جز یاد خدا چیز دیگری بر ذهنش خطور نکند، اسم اعظم خواهد بود.^۷
5) تلاش در جهت شناخت اسم اعظم بی مورد است؛ زیرا هیچ کس جز ذات خدا از آن آگاه نیست. لذا اسم اعظم عبارت از اسم مکنون و مخزون الهی است که خداوند اجازه