۰.18873.عنه صلى الله عليه و آله : نَعَم، عَجِبتُ لِمَلَكَينِ هَبَطا مِن السَّماءِ إلَى الأرضِ يَلتَمِسانِ عَبدا مؤمنا صالِحا في مُصَلّىً كانَ يُصَلّي فيهِ لِيَكتُبا لَهُ عَمَلَهُ في يَومِهِ و لَيلَتِهِ فلَم يَجِداهُ في مُصَلاّهُ ، فَعَرَجا إلَى السَّماءِ فقالا : ربَّنا، عَبدُكَ المؤمنُ فُلانٌ التَمَسناهُ في مُصَلاّهُ لنَكتُبَ لَهُ عَمَلَهُ ليَومِهِ و لَيلَتِهِ فلَم نُصِبْهُ فوَجَدناهُ في حِبالِكَ ! فقالَ اللّه ُ عَزَّ و جلَّ : اكتُبا لِعَبدي مِثلَ ما كانَ يَعمَلُهُ في صِحَّتِهِ من الخَيرِ في يَومِهِ و لَيلَتِهِ ما دامَ في حِبالي ؛ فإنّ علَيَّ أن أكتُبَ لَهُ أجرَ ما كانَ يَعمَلُهُ في صِحَّتِهِ إذا حَبَستُهُ عَنهُ . ^۱

۰.18874.عنه صلى الله عليه و آله : إنّ العَبدَ إذا كانَ على طَريقَةٍ حَسَنَةٍ مِن العِبادَةِ ثُمّ مَرِضَ قيلَ للمَلَكِ المُوَكَّلِ بهِ : اكتُبْ لَهُ مِثلَ عَملِهِ إذا كانَ طَليقا حتّى اُطلِقَهُ أو أكفِتَهُ ^۲ إلَيَّ . ^۳

۰.18875.الإمامُ عليٌّ عليه السلام : جَعلَ اللّه ُ ما كانَ مِن شَكواكَ حَطّا لسَيّئاتِكَ ؛ فإنَّ المَرَضَ لا أجرَ فيهِ ، و لكنّهُ يَحُطُّ السَّيّئاتِ ، و يَحِتُّها حَتَّ الأوراقِ ، و إنّما الأجرُ في القَولِ باللِّسانِ و العَمَلِ بالأيدي و الأقدامِ ، و إنّ اللّه َ سبحانَهُ يُدخِلُ بصِدقِ النِّيَّةِ و السَّريرَةِ الصّالِحَةِ مَن يَشاءُ مِن عِبادِهِ الجَنّةَ ^۴ . ^۵

۰.18873.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود : آرى، از دو فرشته اى تعجّب كردم كه از آسمان به زمين فرود آمدند و به سراغ بنده مؤمن درستكارى در جايگاه نمازش رفتند تا عمل روز و شب او را بنويسند. امّا وى را در نمازگاهش نيافتند. پس به آسمان رفتند و عرض كردند: اى پروردگار ما! به سراغ فلان بنده مؤمنت در مصلايش رفتيم تا عمل شبانه روز او را بنويسيم، اما پيدايش نكرديم، بلكه او را در دام [بيمارى] تو يافتيم؟ خداوند عزّ و جلّ فرمود: براى بنده من، تا زمانى كه در دام من است، مانند خير و ثوابى را بنويسيد كه در زمان سلامتيش شب و روز انجام مى داد ؛ زيرا بر من است كه وقتى سلامتى را از او باز مى گيرم، اجر كارى را كه در زمان تندرستى اش مى كرده است، برايش بنويسم.

۰.18874.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : بنده هرگاه در راه نيكويى از عبادت سير كند و آن گاه بيمار شود به فرشته گمارده شده بر او گفته مى شود: همانند عملى را كه در هنگام آزاديش [از قيد و زندان بيمارى ]مى كرد، برايش بنويس تا آن گاه كه او را آزاد كنم يا به خودم ملحق سازم.

۰.18875.امام على عليه السلام فرمود : خداوند، بيمارى تو را وسيله كاهش گناهانت گرداند؛ چه، آن كه بيمارى اجر ندارد، اما گناهان را مى كاهد و مانند برگ هاى درخت، آنها را فرو مى ريزد. مزد، در حقيقت براى گفتارِ زبان است و كردارِ دست ها و پاها. و خداوند سبحان، به خاطر نيّتِ درست و نهادِ پاك، هر يك از بندگان خويش را كه خواهد به بهشت مى برد.