امام علی علیه السلام
واللّهِ، لَأنْ أبِيتَ على حَسَكِ السَّعْدانِ مُسَهَّدا أو اُجَرّ في الأغْلالِ مُصَفَّدا أحَبُّ إليَّ مِن أنْ ألقَى اللّهَ ورسولَه يومَ القيامةِ ظالما ... .
به خدا سوگند، اگر شب را روى گياه خاردار به سر برم يا در طوقهاى آهنين كشيده شوم، برايم خوشتر است كه در روز رستاخيز، خدا و رسولش را ملاقات كنم، در حالى كه ستمكار بر برخى بندگان باشم...
نهج البلاغة : الخطبة 224 .
انظر : عنوان 292 «الصديق» ، 351 «العُزلة» ، 155 «الخمول». العشرة : باب 2686 ، 2688 ، الروح : باب 1563. الأخ : باب 33 ، 34 ، 37 ـ 40.
