نمى ماند ، بلكه در بسيارى از اوقات و بسته به شرايط قوّت و ضعف هر يك از طرفين و وضعيت حكومت و عوامل متعدّد ديگر تشديد مى گرديد و به منازعات و جنگ هاى فرقه اى گسترده اى ميان دو يا چند محله منجر مى شد و گاهى تمامى شهر را فرا مى گرفت و گروه هاى ديگر را نيز به معركه وارد مى كرد .
نمونه مشهور اين حوادث را در تاريخ شهرهاى بغداد و رى مى توان خواند كه محله ها و بلكه بخش اعظم شهر را در كام خود فرو برد . اين تقابل و تضاد ، توده مردم خشمگين و معتقد به يكى از دو عقيده را به جنگ و زد و خورد وا مى داشت ؛ ليكن همواره انعكاس معقول و مناسب آن را در تأليفات نويسندگان هر يك از دو طرف آن دوره مى توان يافت ، و در حقيقت ، كتاب هاى اعتقادى و رديه نويسى و فضايل نويسى هر دوره اى ، انعكاس ملايم و معقولى از وقايع و حوادث همان دوران به شمار مى رود . كتاب المراتب ابو القاسم بُستى نيز در حقيقتْ انعكاس يكى از همين حوادث بوده كه خود او درگير آن شده است .
بنا به روايت ناسخِ نسخه اصل كه در آغاز نسخه ، نيم صفحه اى به ترجمه بُستى پرداخته ، ابو القاسم بُستى «كان ينصر الشيعة على النواصب ، ويُورد الحجج الباهرة» و همين نصرت و يارى شيعيان را در جريان سفر خود از رى به طبرستان ، در دوران حكومت منوچهر زيارى بر طبرستان ، با برگزارى مجالس ذكر فضايل اهل بيت عليهم السلامدر شهر آمل نشان داد . واين مجالس به گونه اى براى ناصبيان گزنده بود كه والى شهر را وادار به تبعيد
