بُستى نمودند و بر اثر آن ميان شيعيان و نواصب درگيرى عظيمى روى داد .
درباره تاريخ نگارش و تدوين كتاب المراتب ذكرى در منابع يا در نسخه هاى خطى نيامده است . تنها در فصل هفتم كتاب المراتب ، بُستى هنگام بحث در باره نام ها و القاب حضرت على عليه السلام ، به يك بيت شعر از صاحب بن عبّاد تمثّل مى جويد و از او با عنوان «قال الصاحب ـ مَتَّع اللّه بصالح أعماله ـ » ياد مى كند كه نشان دهنده زنده بودن اوست . و بنابر نقل مشهور مورّخان ، صاحب بن عبّاد در سال 385 ه وفات كرده است . همچنين در همين پيش گفتار به سفر بُستى به طبرستان اشاره دارد كه در زمان امامت المؤيد باللّه زيدى بوده ، كه در سالهاى نيمه دوّم قرن چهاردهم هجرى مى باشد . در فصل پايانى كتاب نيز به امامت ابو طالب يحيى بن الحسين برادر المؤيد باللّه كه پس از او به امامت رسيده اشاره دارد .
ابو القاسم بستى در آغاز كتاب ، سبب تأليف آن را اين گونه آورده است :
قد جرى ذكر فضائل أمير المؤمنين عليّ عليه السلام ، فذكرتُ أنّه لا تُذكر للمشايخ فضيلة إلاّ وهي فيه ، أو هو فيها أقدم من غيره ، وله فضائل تفرّدَ بها تزيد على مئة ، فتعجّب من ذلك قومٌ لا عِلم لهم بمحلّه ، فذكرتُ فيه ، فزاد ما عندي ممّا رُوي على مئتين ، فلمّا ذكرت هذا لهم قويتْ دواعيهم في مسألتي إملاء ذلك ؛ ليكون عونا لهم عند مناظرة الخصوم ، ... .
و به رغم اين كه در اين گفتار ، مصنّفْ تصريح به دويست فضيلت دارد ، ليكن در پايان كتاب ، مجموع فضايل حضرت