نقل عبارت مرآة الجنان يافعى در شأن حضرت ، اراده قتل حضرت بنقل از الفصول المهمة ، وتأييد آن بنقل از إثبات الوصية مسعودى ، ونور الأبصار شبلنجى ، صرف نظر هارون ومعجزه حضرت با نقل حديثى از حميرى ، وروضه كافى ، وچون در سند كافى نام محمد بن سنان بميان آمده به تمييز مشتركات پرداخته ووى را مشخص مى نمايد ، سپس به نقل روايات در وجوب حبّ آل محمد صلى الله عليه و آله از فخر رازى در تفسير كبيرش وزمخشرى در كشاف وابن حجر در الصواعق المحرقة پرداخته و با تحليلى مناسب ، به نقل حديث ومطلبى از كتاب الشفاء بتعريف حقوق المصطفى پرداخته است ، آنگاه اشعارى در محبت اهل بيت از شافعى آورده بنقل از نور الأبصار وإسعاف الراغبين والصواعق وينابيع المودة وجز آن . . تا بنقل حديثى از حلية الاولياء وتفسير ثعلبى مى پردازد بدين مضمون كه « الحسنة حبّنا والسيئة بغضنا » . در سند اين حديث ابى عبداللّه عُبَيد جدلى واقع شده كه به ضبط وشرح حال وى وتوثيقش از كتاب هاى رجالى پرداخته با نقلهايى از خلاصه علامه حلى ، تقريب ابن حجر ، خلاصة الكمال خزرجى وسنن ابى داود .
سپس به تفسير حسنه پرداخته ورواياتى بنقل از فيروزآبادى در تفسيرش ( تفسير ابن عباس ) ، تفسير رازى ، غرر الحكم آمدى ، تاريخ نسائى ، شرف المصطفى و الصواعق مى پردازد .
در جايى ديگر به توضيح لفظ « حواميم » پرداخته ، ابتدا اقوال لغويها را بيان كرده وسپس به بررسى تفاسير آن از طريق روايات پرداخته است بنقل از : الكشاف زمخشرى ، الإتقان سيوطى ، الدر المنثور ، كنوز الحقائق منادى ، مسند الفردوس ديلمى ، سنن الدارمى ، ثواب الأعمال شيخ صدوق ، مجمع البيان طبرسى ، بحار الأنوار مجلسى ، مصباح الأنوار ، الكافى كلينى ـ و در ضمن به توثيق ذرّ بن حبيش بنقل از الخلاصة ، رجال ابن داود ، الاصابة ، الاستيعاب ،