واسطه پدر و جدّ خويش ، از شيخ صدوق رحمه الله نقل كرده است .
در سند اين روايت ، به دو كس از صاحبانِ كتاب (عبدالعزيز بن يحيى الجلودى ، محمّد بن زكريّا الجوهرى) برمى خوريم كه در شمار مشايخ صدوق اند . از اين رو شايد اين خطبه در كُتُب آنها بوده است و صدوق نيز آن را از طريق ايشان در كتب خود نقل كرده ؛ امّا اينك در هيچ يك از كتاب هاى صدوق رحمه الله اين خطبه را نمى يابيم .
بارى ؛ راويان خطبه مونقه بر طبق اين سند ، بدين قرارند :
1 . علي بن محمّد بن علي التميمي
على بن محمّد بن على بن عبدالصّمد تميمى نيشابورى سبزوارى ، فاضلى جليل القدر ۱ و برخاسته از خاندانى شُهره به فقاهت و فضيلت است . وى از طريق پدر و جدّ خويش ، از شيخ صدوق رحمه اللهروايت مى كند . از آنجا كه نسخه اى از امالى صدوق رحمه الله را به سال 553 ق روايت و كتابت كرده ۲ ، بنابراين تا اين سال در قيد حيات و از هم روزگاران ضياء الدّين راوندى (م . ح572 ق) ، قطب الدين راوندى (م .573 ق) و ابن شهرآشوب مازندرانى (م . 588 ق) بوده است . جز اين چيزى ديگر از تاريخ ولادت ، رحلت و زندگانى او دانسته نيست . تنها اثرى كه از وى مى شناسيم ، كتابى در دعا به فارسى ، با نام ذخيرة الآخرة است ۳ .
1.لقبى است كه شيخ حرّ عاملى رحمه الله ، بدان او را ستوده است . ر.ك : أمل الآمل ، ج۲ ، ص۱۹۸ ، ۲۰۲ .
2.رياض العلماء و حياض الفضلاء ، ميرزا عبداللّه افندى ، ج۴ ، ص۲۲۲ .
3.صاحب اين قلم چندى است كه تصحيح و تحقيق اين گرامى كتاب را به پايان آورده كه به خواست خداى در آينده اى نزديك منتشر خواهد شد . وجوه اهميّت اين اثر را در مقدّمه كتاب آورده ام . لازم به يادآورى است كه جناب آقاى رسول جعفريان نيز ، چاپى از آن ارائه كرده است . (قم ، انتشارات انصاريان ، ۱۳۷۵) .
