۰.12975.عنه عليه السلام : إلهي كَفى لي عِزّا أن أكونَ لَكَ عَبدا ، و كَفى بي فَخرا أن تَكونَ لي رَبّا . ^۱

۰.12976.عنه عليه السلام : العِزَّ مَعَ اليَأسِ . ^۲

۰.12977.عنه عليه السلام : ألا إنَّهُ مَن يُنصِفُ النّاسَ مِن نَفسِهِ لَم يَزِدْهُ اللّه ُ إلاّ عِزّا . ^۳

۰.12978.عنه عليه السلام : الشَّجاعَةُ أحَدُ العِزَّينِ ، الفِرارُ أحَدُ الذُلَّينِ . ^۴

۰.12979.عنه عليه السلام : مَن سَلا عَن مَواهِبِ الدّنيا عَزَّ . ^۵

۰.12980.عنه عليه السلام : القَناعَةُ تُؤَدّي إلَى العِزِّ . ^۶

۰.12981.عنه عليه السلام : مَن قَنَعَت نَفسُهُ عَزَّ مُعسِرا، مَن شَرِهَت نَفسُهُ ذَلَّ موسِرا . ^۷

۰.12982.عنه عليه السلام : اِقنَعْ تَعِزَّ . ^۸

۰.12983.عنه عليه السلام : فَرَضَ اللّه ُ ... و الجِهادَ عِزّا لِلإسـلامِ . ^۹

۰.12984.عنه عليه السلام : ثُمّ أنزَلَ عَلَيهِ الكِتابَ نورا لا تُطفَأُ مَصابيحُهُ ... و تِبيانا لا تُهدَمُ (لا تَنهَدِمُ) أركانُهُ، و شِفاءً لا تُخشى أسقامُهُ، و عِزّا لا تُهزَمُ أنصارُهُ ، و حَقّا لا تُخذَلُ أعوانُهُ ... جَعَلَهُ اللّه ُ رِيّا لِعَطَشِ العُلَماءِ ، و رَبيعا لِقُلوبِ الفُقَهاءِ... و مَعقِلاً مَنيعا ذُروَتُهُ، و عِزّا لِمَن تَوَلاّهُ . ^۱۰

۰.12975.امام على عليه السلام گفت : الهى! همين عزّت مرا بس كه بنده تو هستم و همين افتخار مرا بس كه تو خداوندگار من هستى.

۰.12976.امام على عليه السلام : عزّت، با قطع طمع همراه است.

۰.12977.امام على عليه السلام : بدانيد كه هر كس با مردم به انصاف رفتار كند، خداوند جز بر عزّت او نيفزايد.

۰.12978.امام على عليه السلام : شجاعت يكى از دو عزّت است و گريختن [از رزمگاه] يكى از دو ذلّت.

۰.12979.امام على عليه السلام : هركه از دَهِشهاى دنيا دست شست، عزّت يافت.

۰.12980.امام على عليه السلام : قناعت به عزّت مى انجامد.

۰.12981.امام على عليه السلام : هر كه روحيه اى قانع داشته باشد، در عين تنگدستى عزيز است و هر كه روحيه اى سيرى ناپذير داشته باشد، در عين توانگرى ذليل است.

۰.12982.امام على عليه السلام : قانع باش تا عزيز گردى.

۰.12983.امام على عليه السلام : خداوند... جهاد را براى عزّت بخشيدن به اسلام واجب فرمود.

۰.12984.امام على عليه السلام فرمود : آن گاه قرآن را بر او فرو فرستاد كه نورى است كه چراغهايش خاموش نمى شود... و بناى روشنگرى است كه پايه هايش ويران نمى گردد و شفا و درمانى است كه ترس از بيماريهاى آن نمى رود و عزّتى است كه هوا دارانش شكست نمى خورند و حقّى است كه يارانش تنها گذاشته نمى شوند... خداوند آن را سيراب كننده عطشِ دانشوران قرار داده است و بهارِ دلهاى فهميدگان ... و پناهگاهى كه ستيغ آن دست نا يافتنى است و براى كسى كه آن را سرپرست خود گيرد، مايه عزّت مى باشد.