1.الاتقان، ج۲، ص۲۹.

2.اضواء على السنة المحمدية، ص۱۶۸؛ التفسير و المفسرون، ج۲، ص۳۰۸؛ تفسير القرآن الكريم، ج۱، ص۲۳ و ج۴، ص ۲۳۶؛ الميزان، ج۱۸، ص۱۵

3.معانى الاخبار، ص۲۲.

4.اختيار معرفه الرجال، ج۱، ص۳۹۸؛ كتاب الرجال، ص۴۳۵.

5.كتاب الرجال، ص۴۵۸؛ خلاصة الاقوال، ص۲۲۸.

6.تفسير القمى، ج۲، ص۲۶۸.

7.غلوّ در لغت به معناى تجاوز از حدّ و بيرون رفتن از دايره اعتدال است (المفردات، ص۳۶۴). مقصود از غلوّ، غلات و غاليگرى، آن دسته از منحرفان در مذهب اند كه در مقام عقيده و نظر از مذهب صحيح و معتدل، فاصله گرفته و در مقام رفتار و عمل به اباحى گرى نسبى يا مطلق قايل بوده اند و از هيچ كار خلافى ابا نداشته و جعل حديث را امر سهل و كوچكى مى دانسته اند (« جريان شناسى غلوّ(۱) »، ص۱۲۰ ـ ۱۲۴؛ غاليان، ص۱۰۷؛ اختيار معرفة الرجال، ج۲، ص۵۸۵ ـ ۵۸۶؛ فرق الشيعة، ص۴۳ ـ ۴۴، ۷۴، ۸۲). امامان عليهم السلام بارها غاليان را لعنت نموده و عقايد و اعمال آنان را مردود دانسته اند (اختيار معرفة الرجال، ج۲، ص۵۸۵ ـ ۵۸۶، نيز ص۴۰۰، ۵۷۷ و بسيارى صفحات ديگر). برخى كه با اصطلاحات علمى در حوزه حديث شيعه و بويژه با اصطلاح « غلوّ و غلات » آشنايى ندارند، با برداشت نادرست از «غلوّ و غاليگرى» پنداشته اند كه رجاليان شيعه، امثال نجاشى و ابن غضائرى افرادى را غالى دانسته اند كه به وجود كرامات و جايگاه والا براى امامان باور داشته اند (در نقد اين ديدگاه، ر.ك: الاخبار الدخيلة، ص۹۵ ـ ۹۶ ؛ قاموس الرجال، ج۱، ص۶۶ ـ ۶۷)؛ ليكن اين امر توهّمى بيش نيست؛ زيرا همه شيعيان، از جمله رجاليان شيعه، به وجود اين گونه فضايل و كرامات براى امامان عليهم السلام باور دارند (الاعتقادات فى مذهب الامامية، ص۶۸ ـ ۷۰ ؛ تصحيح اعتقادات الامامية، ص۹۳ ـ ۹۶). آن چه مردود است، آن است كه امامان را از حدّ آفريدگان فراتر بريم و به مرتبه الوهيت برسانيم؛ چنان كه امام صادق عليه السلام فرمود: « قولوا فينا ما شئتم و اجعلونا مخلوقين » (بحار الانوار، ج۴۷، ص۱۴۸).

8.خلاصة الاقوال، ص۳۹۵؛ رجال النجاشى، ص۳۳۷؛ رجال ابن غضائرى، ص۹۲.