۰.اللّهمّ يا من دَلَع لسان الصَّبَاح بُنطق تبلُّجِهِ!
۰.ترجمه ظاهرش اين كه : مى خوانم آن خدايى را كه بيرون آورد به حكمت كامله و قدرت شامله زبان صباح را ، يا زبان خفتگان را در وقت صباح ، مقارن به گفتن صبح صادق ، يا مى گوييم بيرون آورد بياض صبح نماينده را يا مشعل خورشيد تابنده را ، كه زبان بيان به گفتن ثناى و منطق روشن فصيح ، كه اشاره باشد به مقتضاى آيه شريفه «وإنْ من شيءٍ إلاّ يسبّح بحمده ولكن لا تفقهون تَسبيحَهُمْ» . ۱
۰.وَسَرَّح قِطَعَ اللَّيل المُظْلِمِ بغياهِبِ تَلَجْلُجِهِ .
۰.اى آن كسى كه ارسال كرد و روان گردانيد پاره هاى شب به غايت تاريك را كه مقارن بود به تردّد ؛ يعنى آن كه تاريكى ها به واسطه دور شدن و روان گردانيدن ، متردّد و متحرّك بودند . مقصود اين كه از روى دانش به وجود آورد اسباب صبح نورانى را ، و از طريق بينش به عدم بُرد شب ظلمانى را ، تا ظاهر سازد و هويدا گردانَد موجودات را .
۰.وأتْقَنَ صُنْعَ الفَلَكِ الدوّارِ في مَقادير تَبَرُّجِهِ .
۰.اى آن كسى كه محكم و پُر فايده گردانيد آفريدن كواكب و سيّاره را ، يا خلق كردن
