11. معرفى امام على عليه السلام از سوى پيامبر صلى الله عليه و آله وسلم به عنوان تنها كسى كه شايستگى جانشينى پيامبر صلى الله عليه و آله وسلم را داراست، ۱
12. سخن پيامبر صلى الله عليه و آله وسلم مبنى بر اين كه بهشت مشتاق على عليه السلام ، عمار و سلمان است، ۲
13. حديث ثقلين (اشاره پيامبر صلى الله عليه و آله وسلم به مقام و جايگاه والاى اهل بيت عليهم السلام / تمسّك به اهل بيت پيامبر صلى الله عليه و آله وسلم مايه نجات از گمراهى/ سفارش پيامبر مبنى بر رعايت حقوق اهل بيت عليهم السلام / معرفى أهل بيت عليهم السلام به عنوان تنها مصاديق عترت پيامبر صلى الله عليه و آله وسلم)، ۳
14. نزول آيه مباهله ۴ در شأن امام على عليه السلام ، حضرت زهرا عليهاالسلام و حسنَين عليهماالسلام، ۵
15. نزول آيه تطهير ۶ در شأن امام على عليه السلام ، حضرت زهرا عليهاالسلام و حسنَين عليهماالسلام، ۷
16. رضايت پيامبر صلى الله عليه و آله وسلم از امام على عليه السلام به هنگام رحلت. ۸
در پايان اين بخش ذكر يك نكته ضرورى به نظر مى رسد و آن اينكه هر دسته از مناقب و فضايل ذكر شده از مرتبه، ارزش و حد دلالت خاصى برخوردار است. دسته اى از مناقب و فضايل مقطعى بوده و بر فضيلت فرد يا گروه در يك مدت زمان معين دلالت مى كنند. دسته اى ديگرى از مناقب به برترى يك فرد يا گروه در يك زمينه يا مسأله اشاره دارند. دسته اى ديگر صرفاً به منقبت يك فرد يا گروه اشاره دارند؛ بى آن كه به برترى آن فرد يا گروه بر ديگر افراد يا گروه ها حكم كنند، در مقابل دسته ديگرى از مناقب و فضايلى وجود دارند كه همواره و در همه زمان ها و مكان ها به برترى يك فرد يا گروه بر ديگر افراد و گروه ها در همه زمينه ها اشاره دارند.
نتيجه
از آنچه بدان اشاره شد، مى توان دريافت كه مناقب و فضايل اهل بيت عليهم السلام نخستين بار در دوران رسول خدا صلى الله عليه و آله وسلم با هدف معرفى برترين الگوهاى اخلاقى و رفتارى در همه زمينه ها صورت گرفته است. صدور پى در پى احاديث اختصاصى و منحصر به فرد از سوى رسول خدا صلى الله عليه و آله وسلم در منقبت و فضيلت اهل بيت عليهم السلام ، خود، گواه روشنى بر برترى انكارناپذير آنان بر ديگران در همه عرصه هاست. بيشترينه عالمان اسلامى، با وجود اختلاف آرا، انديشه ها و مذاهب، از اين حقيقت سخن گفته اند. دنياطلبى و حق ستيزى گروهى از كسانى كه هدف اصلى صدور روايات مناقب اهل بيت عليهم السلام را ناديده
1.همان، جامع ترمذى، ص۲۰۳۵، ح۳۷۱۹: على مِنّى وأنا مِن عَلى ولا يؤدّى عنّى إلا عَلى.
2.همان، جامع ترمذى، ص۲۰۴۲، ح۳۷۹۷.
3.همان، جامع ترمذى، ص۲۰۴۱، ح۳۷۸۶و ۳۷۸۸؛ صحيح مسلم، ص۱۱۰۲، ح۶۲۲۵ و ۶۲۲۸ .
4.سوره آل عمران، آيه ۶۰ .
5.صحيح مسلم، ص۱۱۰۱، ح۶۲۲۰؛ جامع ترمذى، ص۲۰۳۵، ح۳۷۲۴.
6.سوره احزاب، آيه ۳۳.
7.همان، صحيح مسلم، ص۱۱۰۴، ح۶۲۶۱؛ جامع ترمذى، ص۲۰۴۱، ح۳۷۸۸و ص۲۰۴۸، ح۳۸۷۱.
8.همان، صحيح البخارى، ص۳۰۲، باب۹.
