نقل مى كنند كه فرموده است: بهترين احرام آن است كه در همان محل سكونت محرم شوى. امام باقر(ع) انكار كرد و استدلال كرد كه حضرت رسول اللّه(ص) ساكن مدينه بود و ميقات او «ذوالحليفه» بود، و بين اين دو شش ميل فاصله است و اگر اين، فضيلت بود حضرت مى بايست از مدينه محرم مى گشت. برخلاف اين گفته، على(ع) مى فرمود: تا ميقات، از لباس خود بهره جوييد.

سه: «محمد بن مروان» از راويانى است كه شاهد عرضه حديث بر امام باقر(ع) بوده است و آن را چنين گزارش مى كند:

۰.قال رجل:جعلت فداك، إنّهم يروون أن أميرالمؤمنين(ع) قال بالكوفة على المنبر: لو لم يبق من الدنيا إلاّ يوم، لطوّل اللّه ذلك اليوم حتى يبعث اللّه رجلاً منّى يملأها قسطاً وعدلاً كما ملئت ظلماً وجوراً، قال أبو جعفر(ع): نعم؛ ^۱

۰.شخصى به امام باقر(ع) عرض كرد:فدايت شوم! از اميرمؤمنان روايت مى كنند كه او در كوفه بر منبر فرمود: اگر حتى يك روز از عمر دنيا باقى مانده باشد، خداوند آن را چنان طولانى مى كند تا مردى را از خاندانم برانگيزد كه جهان را پر از عدل و داد كند، آن گونه كه از ظلم و ستم پرگشته است. حضرت باقر(ع) آن را تصديق كرد.

چهار: كلينى در كافى ^۲ از عرضه اى گزارش مى دهد كه حاكى از بى اعتنايى راويان و شيعيان به اسم و شهرت راوى است: كوفيان به حجّ مى روند و «زراره» دستورى به آنها مى دهد. آنها به مدينه مى روند و دستور زراره را كه ظاهراً مستند به حديث بوده، بر امام باقر(ع) عرضه مى كنند و عظمت و استادى زراره مانع از عرضه نمى شود. راوى اين عرضه، برادر زراره است. از آنجا كه فهم و حلّ روايت احتياج به فقه الحجّ دارد توضيح آن را در كتابهاى فقهى بنگريد.
پنج: از عرضه گزارشهاى تاريخى بر امام باقر(ع) نيز نمونه اى در دست است: