استفاده شده از عبارات، وثاقت خود اصحاب اجماع است؛ و مى گويد: شانزده نفر از هيجده نفر مذكور در رجال توثيق شده اند، فايده اين عبارت تنها نسبت به دو تن از اينان كارساز است و با استناد به عبارات مذكور، توثيق آن دو تن به دست مى آيد نه اين كه هزاران روايت به درجه صحت برسد. ^۱
محدث نورى(ره) در اين مقام مطلب جديدى را بيان نموده و مى فرمايد: «مقتضاى اطلاق كلام كشّى، حجيّت فتاواى اينان است، بنابراين تمام احاديث و فتاوى اصحاب اجماع به اجماع طايفه محقه صحيح است.» ^۲
حقيقت اين است كه استنباط حجيّت فتاوى اصحاب اجماع از كلام كشّى مبالغه و گزافه گويى است زيرا:
اولاً: ابن بكير و ابن فضّال مؤمن بالمعنى الأخص نيستند، در حالى كه ايمان بالمعنى الاخص از شرايط مفتى است؛
ثانياً: حجيّت فتواى ميّت براى مردم طبق نظر مشهور هيچ ارزشى ندارد؛
ثالثاً: فتواى يك مجتهد براى مجتهد ديگر حجّت نيست.
اين سه دليل مبطل ادعاى محدث نورى(ره) است. ^۳

زارة بن اعين

نام اصلى او عبدربه و مكنّى به ابوالحسن و ابوعلى و فرزند اعين بن سُنْسُن شيبانى و از خاندان اصيل و عريق آل اعين است.
وى از اعيان فقها، ادبا، متكلمان اماميه و از بزرگان روايى عصر خود و از مشايخ برجسته و مورد اعتماد محسوب مى شود كه در ديانت و فقاهت و وثاقت و زهد گوى سبقت از همگنان ربوده است. چهره ظاهرى او نيز به محاسنش افزوده