بود: او فردى تنومند و سفيد چهره بود كه آثار سجود بر پيشانى مباركش نقش بسته بود. ۱
زراره از ياران مقرّب امام باقر ۲ و صادق و كاظم(ع) بوده است و رواياتى از ائمه هدى(ع) در مدح او وارد شده است ۳ . تعابير بلندى كه در اين گونه روايات به چشم مى خورد ۴ بيانگر نقش والاى او در حفظ مواريث و احاديث آل على و انتقال آن به طبقات بعد است.
شرح حال نويسان در ستايش وى و بيان مراتب علمى و فضايل او سخن گفته و حديثها آورده اند؛ از جمله، علامه حلى در خلاصة الاقوال مى نويسد:
ايشان از بزرگان اماميه درعصر خود بود كه بر همگنان خود تفوّق و تقدّم داشته است، قارى قرآن، فقيه، متكلّم، شاعر و اديب بوده و خصايص دين و دانش و فضل را در خود جمع داشته است. از موثقان شمرده شده و در آنچه روايت مى كند، صادق و درست گفتار است. ۵
در رجال نجاشى نيز زراره به همين شكل توصيف شده است. ۶
ابن داود مى نويسد:
1.تاريخ آل زراره، ص۳۵؛ شرح رسالة ابى غالب الرازى، ص۲۷
2.از عامه، سفيان معتقد است كه زراره، امام باقر(ع) را نديده است، در حالى كه با عنوان زراره هزار و دويست و سى وشش حديث از امام باقر(ع) نقل كرده است.
3.گفتنى است كه وى در جامعه به علاقمندى به ائمه و مكتب آنها شهره بود. حضرت صادق(ع) از باب تقيّه گاهى او را مذمّت مى كرد تا او را از شرّ دشمنان برهاند. شاهد اين نكته روايتى است كه كشّى در رجالش (ص۱۲۵ و ۱۲۸) آورده است. البته برخى از روايات ذامّه نيز سندشان ضعيف است لذا صدور آنها از ناحيه معصوم(ع) قابل اثبات نيست. (نك: معجم رجال الحديث، ج۷، ص۲۴۵؛ اعيان الشيعة، ج۷، ص۴۹ و ۵۱).
4.اختيار معرفة الرجال، ص۱۲۲ و ۱۲۴؛ بحارالانوار، ج۴۷، ص۳۹۰؛ الاختصاص، ص۶۶؛ اعيان الشيعة، ج۷، ص۴۷
5.خلاصة الاقوال، ص۱۵۲
6.رجال النجاشى، ص۱۷۵، شماره ۴۶۳
