امام علی علیه السلام
ـ في خُطبَةٍ يَحُثُّ فيها عَلَى التَّقوى ـ : أمّا بَعدُ، فَإِنّي اُوصيكُم بِتَقوَى اللّهِ... فَمَن أخَذَ بِالتَّقوى عَزَبَت عَنهُ الشَّدائِدُ بَعدَ دُنُوِّها... وتَحَدَّبَت عَلَيهِ الرَّحمَةُ بَعدَ نُفورِها، وتَفَجَّرَت عَلَيهِ النِّعَمُ بَعدَ نُضوبِها، ووَبَلَت عَلَيهِ البَرَكَةُ بَعدَ إرذاذِها.
ـ در سخنرانى‌اى كه در آن، به پَروامندى برمى‌انگيزانَد ـ :امّا بعد، شما را به پروادارى از خدا، سفارش مى‌كنم...؛ زيرا هر كه پروا پيشه كند، سختى‌ها، پس از آن كه نزديك شده‌اند، از او دور مى‌شوند... و رحمت، پس از آن كه رميده است، به او مهربان مى‌گردد و [چشمه ]نعمت‌ها، پس از آن كه خشكيده، بر او جوشان مى‌شود و [بارانِ] بركت، پس از آن كه نَم نَم گشته است، بر او سيل آسا مى‌گردد.
نهج البلاغة : الخطبة 198
خوش خويى، امانتدارى، راستگويى، دادگرى، شجاعت، مهربانى، بردبارى، حيا،فروتنى، توكّل، شكيبايى، .....
