بن رافع قشيرى ، يحيى بن يحيى ، اسحاق بن راهِوَيه ،^۱ ابو زُرعه و محمّد بن اسلم طوسى‏^۲ و گروهى از عالمان شهر ، خبر داده‏اند. در گزارش كشف الغُمّة^۳ اين گونه آمده است :
صاحب كتاب تاريخ نيشابور مى‏نويسد: هنگامى كه على بن موسى الرضا عليه السلام در اين سفر به نيشابور رسيد، به محلّه بازار نيشابور، وارد شد. ايشان در كجاوه‏اى كه از نقره خالص بر استرى سفيد بود، نشسته بود. دو تن از حافظان احاديث نبوى و محدّثان بزرگ، يعنى ابو زُرعه رازى و محمّد بن اسلم طوسى نزديك رفتند و گفتند :
اى سَرور فرزند سَرور و اى امام و فرزند امامان! اى سلاله طاهره رضيه و اى خلاصه زاكيه نبويه! به حقّ پدران پاكت و گذشتگان نيكت، طلعت مبارك و باميمنت خود را بر ما بنما و براى ما حديثى از آبا و اجداد بزرگوار خود نقل كن تا آن را ياد بگيريم .
نويسنده تاريخ نيشابور ، آن گاه به تفصيل ، گزارش شيوه برخورد حاضران را پس از زيارت سيماى نورانى امام عليه السلام شرح مى‏دهد و مى‏گويد : صداى اشك و گريه و ناله ، از جماعت هزاران نفرى به آسمان برخاست. سپس امام عليه السلام به شيوه محدّثان ، يكايك آباى خويش تا پيامبر صلى اللّه عليه و آله را نام برد و حديث مشهور و قدسى «كلمة لا إله إلّا اللَّه حصنى ، فمن دخل حصنى أمن من عذابى» را برايشان املا فرمود. حاكم نيشابورى ، شمارِ نويسندگان حاضر در اين جلسه را 24 هزار نفر، ذكر كرده است.^۴همين نگارش عمومى ، سبب مانايى اين حديث در كتب متعدّد روايى شده و