امام علی علیه السلام
المُنتَظِرُ لأِمرِنا كَالمُتَشَحِّطِ بِدَمِهِ في سَبيلِ اللّهِ ؛
آن كه منتظر فرج ما است، همچون كسى است كه در راه خدا در خون خود تپيده باشد.
كمال الدّين ، ص ۶۴۵
مأمون با زيركى خويش مىخواست جايگاه رفيع امامت شيعه را لكّهدار كند. او گمان مىكرد كه قداست امام رضا عليه السلام ، مرهون زندگى زاهدانه ايشان در مدينه است
