امام علی علیه السلام
رَبُّنا جَلَّ ثَناؤُهُ لا أمَدَ ولا غايَةَ ولا نِهايَةَ ولا إلهَ إلاّ هُوَ وإلَيهِ المَصيرُ، وَالحَمدُ للّهِِ الَّذي يُمسِكُ السَّماءَ أن تَقَعَ عَلَى الأَرضِ إلاّ بِإِذنِهِ، إنَّ اللّهَ بِالنّاسِ لَرَؤوفٌ رَحيمٌ.
پروردگار ما، كه ثناى او شكوهمند است. بى‌پايان و بى‌سرانجام و بى‌نهايت است و معبودى جز او نيست و سرانجام، به سوى اوست. ستايش، خداوندى را كه آسمان را نگه مى‌دارد تا بر زمين نيفتد، مگر به اذن او. همانا خداوند به مردم، دلسوز و مهربان است.
مصباح المتهجّد : ص659 ص728
اين انديشه در ميان غير شيعيان وجود دارد. آنان مىگويند: چون مأمون، تفكّر شيعى داشته است، قصد داشت تا ولايتعهدى و حتّى خلافت را به امام رضا عليه السلام تسليم
