است ^۱ :
1 ـ «رَجَزْ» كه نوع معروفى از شعر است و حضرت آن را به عنوان مثل به كار برده اند؛
2 ـ «رُجُز» با دو ضمّه به معناى زمين بى گياه؛
3 ـ «رجز» به شيوه مَثَل و به معناى گوسفند چاق.

۰.دو: انّ علياً(ع) أتى الحسن البصرى يتوضأ فى ساقيةٍ فقال:أسبغ طهورك يا «لفتى» قال: لقد قتلت بالأمس رجالاً كانوا يسبغون الوضوء قال: وانّك لحزينّ عليهم؟ قال: نعم. قال: فاطال اللّه حزنك. قال ايّوب السجستانى: فما رأينا الحسن قطّ إلاّ حزيناً كأنّه يرجع عن دفن حميم أو «خَرْبَنْدَجٍ» ضلّ حماره. فقلت له فى ذلك. فقال: عملّ فى دعوة الرّجل الصالح.
و«لفتى» بالنبطيّة شيطان وكانت امّه سمّته بذلك ودعته فى صغره فلم يعرف ذلك احدّ حتّى دعاه به على(ع)؛ ^۲

۰.على(ع) با حسن بصرى برخورد كردند. وى از نهر كوچكى وضو مى گرفت. حضرت فرمودند:اى «لفتى» شاداب و سرشار وضو بگير، حسن بصرى گفت: تو ديروز، مردانى را كشتى كه شاداب وضو مى گرفتند.
حضرت، فرمودند: آيا تو بر آنان اندوهناكى؟، حسن بصرى گفت: آرى.
حضرت فرمودند: خداوند، اندوهت را دوام بخشد!
ايوب سجستانى گفت: من هيچ گاه حسن بصرى را نديدم مگر اين كه اندوهناك بود، به گونه اى كه گويا از به خاك سپارى عزيز دلبندى برگشته است يا «خربندجى» است كه الاغش گم شده است.
با او درباره اندوهش سخن گفتم: گفت: اين نتيجه نفرين آن مرد نيكوكار است.
«لفتى» به زبان نبطى، شيطان است. مادر حسن بصرى اين نام را بر او نهاده بود و در خردسالى، او را با اين نام صدا مى زد و كسى آن را نمى دانست تا اين كه