النجاشى، ص104؛ رجال الطوسى، ص143؛ الذريعة، ج2، ص135).
2 ـ اصل آدم بن المتوكل ابوالحسن بياع اللوءلوء الكوفىّ. نجاشى گويد عبيس بن هشام الناشرى كه از اصحاب امام رضا(ع) است اين اصل را از او روايت مى كند، (رجال النجاشى، ص104؛ الفهرست، ص5؛ الذريعة، ج2، ص135.)
3 ـ اصل ابان بن تغلب بن رباح البكرى من آل بكر بن وائل الجديدى، مولى بن جرير از اصحاب امام سجاد، باقر و صادق(ع) است و بسيار مورد توجه امامان به گونه اى كه امام باقر(ع) ايشان را مأمور به فتوا در مسجد مدينه مى كند و امام صادق(ع) در مرگ او فرمودند: «لقد اوجع قلبى موت ابان»، (رجال النجاشى، ص10؛ الفهرست، ص5 و 6؛ معالم العلماء، ص23؛ الذريعة، ج2، ص135).
4 ـ اصل ابان بن عثمان الاحمر الجبلّى. او از اصحاب اجماع بوده است و اين اصل را از ابو احمد محسن بن احمد البجلى كه از اصحاب امام رضا(ع) است روايت مى كند، (رجال النجاشى، ص13؛ الفهرست، ص8؛ الذريعة، ج2، ص135).
5 ـ اصل ابان بن محمد البجلّى، معروف به سندىّ البزار. او خواهرزاده «صفوان بن يحيى» است. سيد بن طاووس در «الاقبال» از آن اصل ياد كرده و نسخه اى نزد او موجود بوده است، (رجال النجاشى، ص14؛ الذريعة، ج2، ص136).
6 ـ اصل ابراهيم بن ابى البلاد. لقب او ابو اسماعيل، نامش يحيى بن سليم يا سليمان و كنيه اش ابراهيم ابو يحيى بوده است، (رجال النجاشى، ص22؛ الفهرست ص9؛ معالم العلماء، ص4؛ الذريعة، ج2، ص136).
7 ـ اصل ابراهيم بن صالح. ابن شهر آشوب در «معالم العلماء» نسب او را چنين ياد كرده و «كتاب الغيبة» را از آثار «ابراهيم بن صالح الانماطى الكوفى» دانسته كه روشن مى سازد انماطى غير از شخص مورد نظر ماست. با اين حال در برخى نسخه هاى «معالم العلماء»، «له كتاب» ذكر شده است. (معالم العلماء، ص5؛ الذريعة، ج2، ص136).
8 ـ اصل ابراهيم بن عبدالحميد. از اصحاب امام صادق(ع) بوده و امام رضا(ع) را هم درك كرده است. محمد بن ابى عمير و صفوان بن يحيى از او نقل روايت مى كنند، (الفهرست، ص14؛ رجال النجاشى، ص20؛ الذريعة، ج2، ص136).
9 ـ اصل ابراهيم بن عثمان مكنّى به ابى ايوب الخزاز الكوفى. از اصحاب امام باقر و