تولدش بنابر يك قول سال 149هجرى و بنابر قول ديگر در سال 129 هجرى بوده است. او در كوفه و در جمع مواليان قبيله بجيلة ساكن بوده است. وفاتش را به طور قطعى در سال 224هجرى نوشته اند.
پدرش محبوب زمانى ساكن مدينه بوده ولى مدتى طولانى در كوفه سكونت داشته است كه اين نكته از گفتگوى محبوب بن وهب با امام كاظم(ع) به دست مى آيد. ۱ محبوب از اصحاب امام كاظم(ع) است و از حماد بن زياد روايت نقل كرده است. ۲
ابن محبوب دوران امامت امام رضا، امام جواد(ع) و مدت كمى از امامت امام هادى(ع) را درك كرده است. جد سومش وهب از مردم سند (شهرى بين هند و كرمان و سيستان.) ۳ و در صدر اسلام به عنوان غلام در خانه جرير بن عبدالله بجلى بوده است. جرير ابتدا از اصحاب اميرالمؤمنين على(ع) بود، اما پس از جنگ جمل از خرگاه معاويه سر در آورد. در اين هنگام وهب به خدمت اميرالمؤمنين(ع) شرفياب شد و از حضرت خواست تا او را از جرير بخرد؛ جرير از فروش وهب سرباز زد و ناگزير وهب را آزاد كرد تا حق ولاء بر او را از دست ندهد. ۴ وهب سندى پس از آزاد شدن به خدمت افتخارى امام على(ع) نائل شد، اما نام او و فرزندانش در افراد قبيله بجليه ـ كه جرير بزرگ آن بود ـ ثبت شده است. متأسفانه به غير از نام وهب اوّل (خادم اميرالمؤمنين ـ ع ـ) نتوانستيم از ديگر اجداد نزديك ابن محبوب در كتب رجالى نشانى پيدا بكنيم.
اوصاف اخلاقى و جسمانى
ابن محبوب مردى سبزه رو و متمايل به سياه بود. موهاى دو طرف پيشانى اش
1.بحارالانوار، ج۶۴، ص۱۳۵
2.من لايحضره الفقيه، ج۴، ص۱۰۱
3.معجم البلدان، ياقوت حموى، بيروت، دار صادر، ۱۹۸۲، ج۳، ص۲۶۷
4.حق ولاء از حقوقى است كه آزاد كننده عبد با آزاد كردن او پيدا مى كند و بر طبق آن، كسى حق فروش و يا بخشيدن عبد را ندارد. همچنين اگر عبد وارثى نداشته باشد، آزاد كننده وارث او محسوب مى شود. (به نقل از سلسله المنابع الفقهية، على اصغر مرواريد، ج۱۰، ص۳۳۰).
