5 ـ كتاب المزار واحكام المساجد والاعتكاف؛
6 ـ كتاب المعايش والمكاسب؛
7 ـ كتاب الجهاد والحسبة؛
8 ـ كتاب المطائم والمشارب؛
9 ـ كتاب القضاء والحدود والديات؛
10 ـ كتاب احكام النساء؛
11 ـ كتاب الصيد والذبائح واحوال الوحوش والطيور حلالها و حرامها؛
12 ـ كتاب المعالجات والجنائز والموارى.
مؤلف در هر قسم از كتاب، آيات مناسب را به ترتيب سوره ها مى آورد و پس از آن روايتهاى مناسب با موضوع را نقل مى كند. او همچنين در ذكر روايات، اسانيد رواياتى را كه از كتاب كافى و من لايحضره الفقيه و استبصار و تهذيب نقل مى كند حذف و اسانيد روايتهاى نقل شده از ساير كتابها را ذكر مى كند.

نسخه هاى موجود از «الأوفى»

روشن نيست كه مؤلف موفق به تأليف تمامى مجلدات اين كتاب گرديده يا نه. ولى ـ همچنان كه ذكر شد ـ مؤلف در تدوين اين كتاب، دعاها راجداگانه در كتاب كنز الحق جمع آورى نموده، و چون نسخه اى از كتاب عروة الوثقى (گزيده مفتاح الهدى) ـ كه آن هم تلخيص كنز الحق است ـ در دست است، كه به معناى اتمام تأليف كنز الحق است مى توان نتيجه گرفت كه تأليف الاوفى نيز به پايان رسيده است.
متأسفانه تا به حال فقط دو نسخه از جلد اوّل اين دايرةالمعارف نفيس شناسايى شده است؛ با اين اوصاف:
1 ـ نسخه اى كه مرحوم شيخ آغا بزرگ تهرانى در نزد سيد آقا شوشترى ملاحظه نموده است. اين نسخه تنها بخشهايى از اوايل كتاب را شامل بوده است. ^۱
2 ـ نسخه اى كه به شماره 233 در كتابخانه حضرت آية اللّه مرعشى نجفى در قم نگهدارى مى شود. اين نسخه فاقد نام كاتب و تاريخ تحرير است و به خط نسخ در 396 برگ 17سطرى به اندازه 24×18 سانتى متر، تحرير شده است. ^۲ اين نسخه از آغاز و انجام افتادگى دارد و «كتاب التوحيد» و «كتاب العقل و العلم» را شامل است. حضرت آية اللّه العظمى سيد شهاب الدين مرعشى