حديث ثقلين كه در درجه عالى صحت قرار دارد، اگر بر اين مطلب كه منبع و مرجع دين پس از پيامبر(ص) منحصر در اهل بيت او(ع)ا ست دلالت نكنند، دست كم بر ترجيح قول آنان در هنگام تعارض با ديگران دلالت دارد.
3ـ وانگهى روايتى كه از عمر نقل شده خود دچار تعارض است. برخى از او روايت كرده اند كه روز عرفه در حجةالوداع، روز پنج شنبه بوده است و نه جمعه. نسايى در«سنن» خود مى گويد:
اسحاق بن ابراهيم به ما خبر داد كه عبدالله بن ادريس به نقل از پدرش و او از قيس بن مسلم و وى از طارق بن شهاب نقل كرده است كه گفت: شخصى يهودى به عمر گفت: اگر اين آيه، يعنى آيه اليوم اكملت لكم دينكم … بر ما فرود آمده بود آن را عيد مى گرفتيم. عمر گفت: من روز و شب نزول اين آيه را مى دانم، شب جمعه بود و ما با رسول خدا ـ صلى الله عليه و سلم ـ در عرفات بوديم. ^۱
شگفت اين كه نسايى خود از عمر روايت مى كند كه اين آيه در عرفات و در روز جمعه نازل شد! ^۲
4ـ بخارى گفته است سفيان ثورى، كه از پيشوايان حديث و كلام در نزد آنان است، با اين قول كه نزول آيه روز عرفه و در روز جمعه بوده موافق نيست. عبارت بخارى اين است:«قال سفيان و أشك كان يوم الجمعه ام لا…». ^۳
روايات فراوانى وجود دارد كه ترديد سفيان را تأييد مى كند، بلكه ـ چنانكه خواهد آمد ـ چنين مى نمايد كه سفيان با خليفه و گروهى كه او گماشته بود تا همه روايات مربوط به حوادث حجةالوداع و بلكه حوادث تاريخ را بر اساس اين كه روز عرفه روز جمعه بوده است تنظيم كنند، مدارا مى كرد.