۰.۴ـ در«المجموع فى شرح المهذب» آمده است:در «صحيح بخارى» درباره اين آيه ومن يقتل مؤمناً متعمداً فجزائه جهنم خالداً فيها آمده است كه: آخرين آيه اى است كه بر پيامبر فرستاده شده و چيزى آن را نسخ نكرده است. مسلم و نسايى نيز از طريق شعبة همين گونه روايت كرده اند. ابوداود از احمدبن حنبل به سندش از سعيد بن جبير و او از ابن عباس درباره اين آيه روايت كرده است كه گفت: چيزى آن را نسخ نكرده است. ^۱

اگر بپذيريم كه مقصود ابن عباس اين است كه اين آيه آخرين آيه نازل شده است، اين مطلب نه از ابن عباس و نه از غير او قابل قبول نيست، زيرا معناى آن اين است كه تحريم قتل مؤمن تشريع اضافه اى است كه پس از نزول آيه اكمال دين واقع شده است.

قول دوم:

۰.۱ـ در «مستدرك »حاكم آمده است:…از يوسف بن مهران، او از ابن عباس ـ رضى الله عنه ـ و وى از اُبى بن كعب ـ رضى الله عنه ـ نقل است كه گفت: آخرين آيه قرآن كه بر پيامبر فرود آمد اين است: لقد جاءكم رسول من انفسكم عزيز عليه ما عنتم حريص عليكم بالمؤمنين رئوف رحيم. حديث شعبة از يونس بن عبيد بر معيار هر دو شيخ يعنى بخارى و مسلم صحيح است و آنان اين را نقل نكرده اند. ^۲

آيات اشاره شده در نقل بالا، دو آيه 128و 129 از سوره توبه است.

۰.۲ـ در «درالمنثور »چنين آمده است:ابن ابى شيبه و اسحاق بن راهويه و ابن منيع در«مسند»ش و ابن جرير و ابن منذر و ابوالشيخ و ابن مردويه و بيهقى در«الدلائل» از طريق يوسف بن مهران از ابن عباس و او از ابى بن كعب نقل كرده اند كه گفت آخرين آيه اى كه بر