كرد همان گونه كه[بيان] نماز، زكات، روزه و حج را واجب گرداند. ^۱

۰.۳ـ ابو محمد قاسم بن علاء ـ رحمه الله ـ مرفوعاًً از عبدالعزيز بن مسلم نقل كرده است كه گفت:با امام رضا(ع) به مرو رفتيم. در آغاز ورودمان روز جمعه در مسجد جامع گرد آمديم، از موضوع امامت سخن به ميان آمد و از فراوانى اختلاف مردم در آن ياد شد. من بر مولايم(ع) وارد شدم و ايشان را از اين بحث مردم آگاه كردم، حضرت تبسّمى كردند آنگاه فرمودند: اى عبدالعزيز! اين مردمان نادانى پيشه كرده اند و در نظراتشان نيرنگ نموده اند؛ خداى عزوجل پيامبرش(ص) را از اين جهان نبرد مگر آنكه دين را برايش كامل گردانيد و قرآن را بر او فرو فرستاد كه در آن همه چيز بيان شده است، حلال و حرام، حدود و احكام و تمامى آنچه مردمان به آن نيازمندند به طور كامل در قرآن بيان شده است؛ از اين روست كه خداى عزوجل فرمود: ما فرطنا فى الكتاب من شئ خداوند در حجةالوداع كه در آخر عمر پيامبر(ص) بود فرمود: اليوم اكملت لكم دينكم و اتممتُ عليكم نعمتى و رضيت لكم الاسلام دينا . امر امامت تمام كننده دين است، و پيامبر(ص) از دنيا نرفت مگر پس از آنكه تعاليم دين را براى امت بيان كرد و راه امّت را برايشان روشن ساخت و آنان را به قصد لقاى حق ترك فرمود در حالى كه على(ع) را راهنما و پيشواى آنان قرار داد و هر چه را كه نياز به بيان داشت براى آنان بيان كرد، پس هر آن كه گمان كند خداى عزوجل دينش را كامل نگردانيده است همانا كتاب خدا را ردّ كرده و هر كه كتاب خدا را رد كند به او كفر ورزيده است.
آيا اهميت امامت و جايگاه آن را در امّت مى شناسند و آيا در امر امامت حق انتخاب دارند؟ همانا اهميت امامت والاتر و شأن آن عظيمتر و جايگاه آن بالاتر و رتبه اش رفيعتر و ژرفتر از آن است كه عقلهاى بشرى به آن دست يابد، يا مردمان