رحمت خداوند غنى قوى، حسين بى الحسن خوارزمى الكبروى ـ رزقه الله التحلى بالصفات اللاهوتيه و التخلى من السمات الناسوتيه ـ».
نام خوارزمى«حسين» بوده و در اشعارش به نام خود تصريح مى نمايد، وى با دانشمندان خراسان ارتباط داشته و علاقه اش به اهل بيت(ع) خصوصاً امام رضا(ع) نه تنها از كتاب«مقصد الاقصى»، بلكه از ديگر تأليفاتش نيز هويداست. از علامه حسن زاده آملى ـ كه شرح «فصوص الحكم» خوارزمى را تصحيح نموده و در دست چاپ دارند ـ نقل مى كنم كه فرمودند: قراينى در دست هست دالّ بر اينكه حسين خوارزمى شيعه است و به جهت نزديكى افكارش با تشيع حداقل او را متشيع مى دانيم.

نسخ خطى«المقصد الاقصى»

از«مقصد الأقصى» نسخه هاى كمى باقى مانده است. طبق تفحص ما نسخه خطى از اين كتاب در كتابخانه هاى معروف ايران موجود نيست و نسخ محدود شناسايى شده، متعلق به كتابخانه هاى خارج از كشور است؛ از جمله نسخ ذيل:
1ـ نسخه كتابخانه سليم آغا كه در سال 894 ق كتابت شده است؛
2ـ نسخه آصفيه ^۱ با تاريخ كتابت 1152 قمرى؛
3ـ نسخه تفليس كه در قرن 18 ميلادى استنساخ شده است؛
4ـ نسخه متعلق به موزه بريتانيا كه از قرن شانزده ميلادى است و تملكى به تاريخ 1005ق در نسخه مشاهده مى شود، اين نسخه در 400 برگ 23 سطرى به خط نستعليق است. ^۲
فيلم نسخه اخير در بين ميكرو فيلم هاى كتابخانه مركزى دانشگاه تهران به شماره 1280 موجود است و در فهرست ميكرو فيلم ها معرّفى شده است. ^۳