2057

تَفسيرُ الشُّكر

۹۷۹۸.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :حَقٌّ على مَن اُنعِمَ علَيهِ أن يُحسِنَ مكافَأةَ المُنعِمِ ، فإن قَصُرَ عن ذلكَ وُسْعُهُ فعلَيهِ أن يُحسِنَ الثَّناءَ ، فإن كَلَّ عن ذلكَ لِسانُهُ فعلَيهِ بمَعرِفَةِ النِّعمَةِ و مَحَبَّةِ المُنعِمِ بها ، فإن قَصُرَ عن ذلكَ فلَيسَ للنِّعمَةِ بِأهلٍ . ^۱

۹۷۹۹.عنه عليه السلام :إذا اُخِذَت مِنكَ قَذاةٌ فَقُلْ : أماطَ اللّهُ عنكَ ما تَكرَهُ . ^۲

۹۸۰۰.الإمامُ زينُ العابدينَ عليه السلام :أمّا حَقُّ ذِي المَعروفِ علَيكَ فأن تَشكُرَهُ و تَذكُرَ مَعروفَهُ ، و تُكسِبَهُ المَقالَةَ الحَسَنَةَ ، و تُخلِصَ لَهُ الدعاءَ فيما بينَكَ و بينَ اللّهِ عَزَّ و جلَّ ، فإذا فَعَلتَ ذلكَ كنتَ قد شَكَرتَهُ سِرّا و عَلانِيَةً ، ثُمّ إن قَدَرْتَ على مُكافَأتِهِ يَوما كافَيتَهُ . ^۳

۹۸۰۱.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :مَن صَنَعَ مِثلَ ما صُنِعَ إلَيهِ فإنّما كافَأ ، و مَن أضعَفَ كانَ شاكِرا . ^۴

۹۸۰۲.الكافي عن فضل البقباق:سألت أبا عبد اللّه عليه السلام عن قول اللّه عزّ و جلّ : «و أمّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ»^۵ قال: الذي أنعَمَ علَيكَ بما فَضَّلَكَ و أعطاكَ و أحسَنَ إلَيكَ ، ثُمّ قالَ فَحَدَّثَ بِدِينِهِ و ما أعطاهُ اللّهُ و ما أنعَمَ بهِ علَيهِ . ^۶

2057

معناى سپاسگزارى

۹۷۹۸.امام على عليه السلام :كسى كه به او نيكى شده ، وظيفه دارد نيكى كننده را به خوبى پاداش دهد . اگر توان اين كار را نداشت ، بايد به خوبى تشكّر كند و اگر زبانش از اين كار هم قاصر بود ، وظيفه دارد كه ارزش آن نيكى را بشناسد و خوبى كننده را دوست داشته باشد و چنانچه از اين كار هم كوتاهى كرد ، لايق نيكى نيست .

۹۷۹۹.امام على عليه السلام :اگر كسى خاشاكى از بدن تو برداشت [دعايش كن و] بگو : خداوند آنچه را ناخوش مى دارى از تو دور گرداند .

۹۸۰۰.امام زين العابدين عليه السلام :حقّ كسى كه به تو نيكى مى كند اين است كه از او تشكر كنى و نيكيش را به زبان آورى و از وى به خوبى ياد كنى و ميان خود و خداوند عزّ و جلّ برايش خالصانه دعا كنى . اگر چنين كنى بي گمان پنهانى و آشكارا از او تشكر كرده باشى . وانگهى اگر روزى توانستى نيكى او را جبران كنى ، جبران كن .

۹۸۰۱.امام باقر عليه السلام :هركه در قبال خوبى اى كه به وى شده همانند آن خوبى كند ، آن خوبى را جبران و اگر دو برابر آن خوبى كند، سپاسگزارى كرده است .

۹۸۰۲.الكافىـ به نقل از فضل البقباق ـ: از امام صادق عليه السلام از آيه: «و اما نعمت خداوندگارت را بازگوى» سؤال كردم فرمود : يعنى كسى كه با بخشش و دهش و احسانش به تو ، تو را نواخت . سپس فرمود : پس [بايد ]دين خود را و عطا و نعمتى را كه خداوند به او عنايت كرده است بازگو كند .