مشورت با زنان

اولا تعداد این روایات زیاد نیست،‌ و بیشتر این احادیث با سندهایی مرسل و ضعیف گزارش شده‌اند. وضعیت سندها نیز به گونه‌ای نیست که بتوان به آنها اعتماد کرد.

ثانیا دلایل مختلفی برای این توصیه‌ها ذکر شده است، ضمن اینکه در مواردی، مشورت با زنانی که کمال عقلشان آزموده شده باشد، توصیه شده است.

زنان به دلیل حضور کمتر در اجتماع، درصد کمتری از آنان می توانند مشاورانی مناسب باشند اما در مسائلی که تشخیص آنها خوب است مشورت با آنان جا دارد. قرآن کریم سخن از مشورت زن و شوهر برای از شیر گرفتن فرزندشان به میان آورده است:

فَإِنْ أَرادا فِصالًا عَنْ تَراضٍ مِنْهُما وَ تَشاوُرٍ فَلا جُناحَ عَلَیهِما؛

اگر آن زن و شوهر با رضایت و مشورت یکدیگر بخواهند کودک را (زودتر از دو سال یا بیست و یک ماه) از شیر باز گیرند گناهى بر آنها نیست.

پیامبر اکرم(ص) نیز فرمود:

آمروا النساء فی بناتهن؛

با زنان در امور دخترانشان با آنها مشورت کنید.

حتی در مسائل اجتماعی اگر زنی از شایستگی لازم برخوردار باشد، مشورت با او ایراد ندارد. امام علی(ع) فرمود:

إیاک و مُشاوَرَةَ النِّساءِ إلّا مَن جُرِّبَتْ بکمالِ عَقلٍ؛[۱]

از مشورت با زنان بپرهیز، مگر زنى به کمالِ عقل آزموده شده باشد.

گاهی حدیث را به صورت ناقص نقل می کنند. اگر کسی نصف اول از سخن امام علی(ع) را نقل کند سبب این توهم می شود که به طور کلی مشورت با زنان مذمت شده است.

نباید از نظر دور داشت که مرد سرپرست خانواده است. اگر همیشه، در هر حال و در همه جا با زن مشورت کند، از اقتدار او کاسته می شود و خود زنها نیز از چنین مردانی دلخوش نیستند.