مرسلات وى را تلقّى به قبول كرده اند. ۱
اضافه بر خدمات علمى و اجتماعى، وضع عبادت و سجده هاى طولانى او هم داستان آموزنده اى دارد. فضل بن شادان گويد:
به عراق رفته بودم. در آنجا ديدم فردى دوست خود را به خاطر سجده طولانى مورد انتقاد قرار داد و گفت: تو زن و فرزند دارى؛ بايد تلاش مضاعف داشته باشى و اين سجده هاى طولانى به صلاح تو نيست؛ چون چشمهايت صدمه مى بينند و سبب نابينايى تو خواهد شد و خانواده ات را به فقر و فلاكت خواهد انداخت.
او در جواب گفت: چرا مرا سرزنش مى كنى؟ سجده هاى من كه طولانى نيست! اگر سجده طولانى به كورى مى انجامد، بايد تاكنون چشمهاى محمد بن ابى عمير نابينا بود؛ چون او پس از فريضه صبح سر به سجده مى گذارد و هنگام نماز ظهر، سرش را از سجده بلند مى كند. ۲
در تاريخ وفات اين مرد مجاهد نستوه، اختلاف است. نجاشى و علامه حلّى مى نويسند كه او در سال 217ق، به بهشت عنبر سرشت رحلت كرد. ۳
1.نك: تنقيح المقال، ج۲، ص۶۳؛ كليات علم الرجال، ص۲۱۵
2.بهجة الآمال، ج ۶، ص ۲۲۸ـ ۲۳۸
3.رجال النجاشى، ص۳۲۷؛ خلاصة الأقوال، ص۲۴۰. براى مطالعه تفصيلى زندگى اين راوى، رجوع شود به: اتقان المقال، ص۱۱۲؛ الأعلام، ج۶ و ج۱، ص۱۳۱؛ بهجة الآمال، ص۲۲۷؛ التحرير الطاووسى، ص۲۵۱؛ تنقيح المقال، ج۲، ص۶۱ـ۶۴ وج۳، ص۱۱۷، جامع الرّواة، ج۲، ص۵۰ ـ ۵۶؛ جامع المقال، ص۱۷؛ رجال ابن داوود، ص۱۵۹؛ رجال الكشى، ص۱۸۴، ۲۱۱، ۲۵۲، ۵۵۶؛ ريحانة الأدب، ج۷، ص۳۶۱؛ الكنى والألقاب، ج۱، ص۱۹۱؛ مجمع الرجال، ج۵، ص۱۱۷، ۱۲۲ و ۲۱۲؛ معجم الثقات، ص۱۷۱؛ معجم رجال الحديث، ج۱۵، ص۲۸۷ ـ ۳۰۶؛ منتهى المقال، ص۲۵۴؛ منهج المقال، ص۲۷۵؛ نامه دانشوران، ج۱، ص۶۷۷؛ نقد الرجال، ص۲۸۴؛ هداية المحدّثين، ص۱۳۸؛ هدية العارفين، ج۲، ص۱۰؛ وسائل الشيعة، ج۲۰، ص۳۱۰؛ أحسن التراجم، ج۲، ص۷۸
