معاوية بن عمّار، ابوبصير، فضيل بن يسار، بشير نبّال، زيد شحّام، صفوان بن مهران جمّال و محمد بن مسلم.
بزرگانى چون: ابن ابى عمير و بزنطى، و از بصريان: ابو عبيدة معمّر بن مثنّى، ابوعبداللّه بن مثنّى و ابو عبداللّه محمد بن سلاّم عجمى نيز از او اخذ روايت كرده اند.
افزون بر روايات بسيار و پراكنده ابان بن عثمان در كتب حديث اماميه، آثارى را نيز از وى نام مى برند كه از اين قرارند: المبتدأ، المبعث، المغازى، الوفاة، السقيفة والردّة. وى اين شش كتاب را در يك جلد گرد آورده ؛ ۱ ولى متأسفانه جملگى از ميان رفته است.
اخيرا پراكنده هاى كتاب هاى: المبعث، المغازى، الوفاة، السقيفة والردّة، به كوشش آقاى رسول جعفريان، از نصوص مختلف استخراج و توسط دفتر تبليغات اسلامى حوزه علميه قم منتشر شده است.
نسبتى ناروا
برخى چون ابن فضّال فطحى مذهب، نسبت ناروايى به اين راوى داده ۲ و او را از ناووسيه ۳ دانسته اند. اين اتهام ، براى نخستين بار در كتاب «رجال الكشى» مطرح گرديد ۴ و از آنجا به برخى از كتاب ها راه يافت؛ اما با مراجعه به مجامع روايى، درمى يابيم كه او از امام موسى بن جعفر(ع) روايت نقل كرده و نيز رواياتى نقل مى كند كه امامان معصوم را دوازده تن معرفى كرده است ۵ و اين با ناووسى بودن او سازگارى ندارد. بنابراين،
1.الفهرست، ص۵۹،ش۶۲. نجاشى، تنها از چهار كتاب وى نام مى برد: له كتاب حسن كبير يجمع المبتدأ، المغازى، الوفاة والردّة. (رجال النجاشى، ص۱۳، ش۸)
2.نهاية الدراية، ص۴۰۷
3.فرقه اى از شيعه كه امامت را بر امام جعفر صادق(ع) ختم مى كنند و او را زنده و مهدى موعود مى دانند. اين فرقه باطله به رهبرى عبداللّه بن ناووس يا عجلان بن ناووس به وجود آمد و امروزه به طور كلى از بين رفته است.
4.رجال الكشى، ص۳۵۲، ش۶۶۰
5.قاموس الرجال، ج۱، ص۸۴؛ معجم رجال الحديث، ج۱، ص۳
