مدفن او مدينه است.
طبق نقلى، امام جواد(ع) از او به نيكى ياد كرده و از او اظهار رضايت كرده و فرموده: او هيچ گاه با من در امرى مخالفت نكرد. ۱
عبداللّه بن مغيرة
كوفى و مكنّى به ابومحمد، از اصحاب امام موسى كاظم و امام رضا(ع) و از فقهاى بزرگ و پارسا و پرهيزگار و از راويان بسيار موثق است كه در ميان معاصران خود، از نظر ديانت و پرواپيشگى، كم نظير است. در كتابهاى رجالى (مانند وجيزة، الحاوى، مشتركات و…) به وثاقت او تصريح شده است.
نجاشى مى گويد:
ثقة ثقة، لايعدل به أحد من جلالته ودينه و ورعه. ۲
وى نخست از واقفيه بود؛ سپس مستبصر شد و امامت امام رضا(ع) را پذيرفت. خود او داستان هدايت يافتن خود را بيان كرده كه در كتب رجالى مذكور است. ۳
نام شريفش در 521 مورد از اسناد روايات واقع شده است. بيش از چهل تن از روات، مانند على بن اسباط و محمد بن ابى عمير و اسماعيل بن مهران، از او اخذ روايت كرده اند.
1.همان، ش۹۶۳. براى اطلاعات بيشتر درباره شرح حال وى، بنگريد به: اتقان المقال، ص۷۳؛ أحسن التراجم، ج۱،ص۲۳۷؛ الأعلام، ج۳، ص۲۰؛ بهجة الآمال، ج۵، ص۴۱؛ تأسيس الشيعة، ص۳۰۱؛ تتمة المنتهى، ص۲۹۰؛ التحرير الطاووسى، ص۱۵۲؛ تنقيح المقال، ج۲، ص۱۰۰و ۱۰۲؛ جامع الرواة، ج۱، ۴۱۳ـ۴۱۷؛ جامع المقال، ص۷۴؛ الكنى والألقاب، ج۱، ص۲۴؛ مجمع الرجال، ج۳، ص۲۱۶ـ ۲۳۳؛ معجم رجال الحديث، ج۱۰، ص۱۳۴ ـ ۱۴۹؛ منهج المقال، ص۱۸۳؛ نقد الرجال، ص۱۷۳؛ هداية المحدّثين، ص۸۳؛ الوجيزة، ص۳۷
2.رجال النجاشى، ص۲۱۵، ش۵۶۱
3.رجال الكشى، ص۵۹۴، ش۱۱۱۰؛ قاموس الرجال، ج۶، ص۱۵۳؛ تنقيح المقال، ج۲، ص۲۱۸؛ الخرائج والجرائح، ص۳۲۴؛ كشف الغمة، ج۲، ص۳۰۱؛ عيون أخبار الرضا(ع)، ج۲، ص۲۱۹، ح۳۱؛ الاختصاص، ص۸۴؛ الواقفية: دراسة وتحليل، ج۱، ص۱۶۳
