۰.حسن بن على بن مهران مى گويد:بر امام موسى كاظم وارد شدم و در انگشت ايشان انگشترى يى از نقره با نگين فيروزه ديدم كه نقش آن «اللّه الملك» بود. نگاهم را به آن دوختم، حضرت فرمود: چرا بدان چشم دوخته اى؟ گفتم: به من رسيده است كه اميرمؤمنان على(ع) انگشترى نقره اى با نگين فيروزه داشت كه نقش آن «اللّه الملك» بود. حضرت فرمود: آيا آن را مى شناسى؟ گفتم: نه. فرمود: اين همان است.
عرضه هاى حديثى، به اين موارد محدود نيست و چند نمونه ديگر در بخش «انگيزه هاى عرضه» خواهد آمد.
عرضه حديث برامام رضا(ع)
با وجود تلاشهاى پيگير اصحاب امام صادق(ع) و امام كاظم(ع)، غاليان و منحرفان، به طور كامل از ميان نرفتند. حبسهاى طولانى امام كاظم(ع) و دور نگه داشتن ايشان از حوزه علمى آن روزگار، به منحرفان جرأت داد تا دروغهاى خود ساخته و حديثهاى جعلى را بپراكنند. اختناق سياسى بر فضاى علمى نيز سايه انداخت و فرصت بحث و رد را از شيعيان راستين و عالمان حقيقى گرفت. گريزهاى ناگزير و حبسهاى اصحاب امام صادق و امام كاظم(ع) نوشته هاى آنان را از سوى منافقان داخلى حوزه شيعه، آسيب پذير مى ساخت و اعتماد محدّثان فقيه و فقيهان محدّث را كم رنگ مى نمود. ۱ مراجعه شيعه به «امام» محدود شد و دستور تقيه، تنها سپر حفظ حافظان ميراث جعفرى شد. با رحلت امام كاظم(ع) برخى از وكيلان سودجو، به انكار امامت امام رضا(ع) برخاستند تا چشم طمع و هوس خويش را از اموال فرستاده شده براى امام پر كنند. ۲
اين حادثه هولناك، توقّفى در عرضه و پالايش حديث پديد آورد، تا اينكه راد مردى از تبار يقطينيان، به نام يونس بن عبدالرحمان، به پا خاست و از پس بيست سال سكوت و
1.رجال الكشى، ج۱، ص۳۳۴، ح۶۱۲؛ فهرست الطوسى، ص۱۱۴، ح۱۰۹۶
2.همان، ج۲، ص۷۸۲-۷۸۶؛ رجال النجاشى، ص۴۴۶، ح۱۲۰۸
