دو.

۰.محمد بن اسماعيل بن بزيع:سألت أباالحسن الرضا(ع) عن آنية الذهب والفضّة، فكرههما، فقلت: قد روى بعض أصحابنا أنّه كان لأبى الحسن(ع) مرآة ملبسه فضّة. فقال: لا والحمدللّه إنّما كانت لها حلقة من فضّة وهى عندى. ^۱

۰.محمد بن بزيع مى گويد:از امام رضا(ع) پرسيديم ظرفهاى طلا و نقره چه حكمى دارند؟ حضرت، آن دو را ناپسند دانست. پس گفتم برخى دوستان روايت مى كنند كه امام كاظم(ع) آينه اى با روكش نقره داشت. حضرت فرمود: نه؛ خدا را سپاس؛ تنها حلقه آن از نقره بود؛ و [اكنون] نزد من است.

حسن بن جهم نيز عرضه ضمنى حديث داشته كه شيخ طوسى آن را گزارش كرده است. ^۲

سه.

در بخش نخست مقاله، آورديم كه امامان، افزون بر پاسدارى از ميراث حديثى شيعه، به رويارويى با انديشه هاى مهاجم برخاستند و رسالت انتقال امانتدارانه ميراث سترگ نبوى را بر عهده گرفتند. يكى از شخصيت هاى فعّال اين عرصه در زمان امام رضا(ع)، حسين بن خالد است. ما يك نمونه را در اين بخش، گزارش مى كنيم (و چند نمونه ديگر را در «انگيزه هاى عرضه» مى آوريم):

۰.الحسين بن خالد عن أبى الحسن الثانى:قلت له: إنّا روينا فى الحديث أن رسول اللّه كان يستنجى و خاتمه فى اصبعه وكذلك كان يفعل أميرالمؤمنين(ع) وكان نقش خاتم رسول اللّه(ص) «محمد رسول اللّه». قال: صدقوا.
قلت: فينبغى لنا أن نفعل؟ قال: إنّ اولئك كانوا يتختّمون فى اليد اليمنى و إنّكم أنتم تتختّمون فى اليسرى. ^۳

۰.حسين بن خالد به امام رضا(ع) مى گويد:براى ما چنين روايت شده كه رسول