از نقش فعّال آنان در خانه سخن مى گويد.
و همه اين روايات، مؤيّد اين نكته است كه ارتباط زن با مرد نامحرم، نامطلوب است؛ چيزى كه در حديث شريف مورد بحث، از آن سخن رفته است.
هم اكنون به برخى ديگر از روايات كه هماهنگ با حديث شريف مورد بحث است، مى نگريم:
۰.در «بحارالأنوار» (ج۴۳، ص۹۱) به نقل از «النوادر» راوندى آمده است:اميرالمؤمنين(ع) فرمود: مرد نابينايى بر حضرت زهرا(س) وارد شد. حضرت از وى حجاب گرفت (حجاب در اينجا ظاهرا به اين معناست كه حضرت در پشت پرده و يا ديوارى قرار گرفتند). ۱ پيامبر از حضرت زهرا(س) پرسيدند: براى چه حجاب مى گيرى؟ او كه تو را نمى بيند؟ حضرت زهرا(س) گفتند: اوّلا اگر او مرا نمى بيند، من كه او را مى بينم و ثانيا، او بوى مرا استشمام خواهد كرد.
پيامبر(ص) در تأييد سخن زهرا(س) فرمودند: گواهى مى دهم كه تو پاره تن منى.
۰.… قال على(ع) استأذن أعمى على فاطمة(س) فحجبته؛ فقال رسول اللّه(ص) لها:لم حجبته وهو لايراك؟ فقالت(س): إن لم يكن يرانى فإنّى أراه وهو يشمّ الريح. فقال رسول اللّه(ص): أشهد أنّك بضعة منّي.
0.در «بحارالأنوار» (ج104، ص37) به نقل از «مكارم الأخلاق»، در روايت
1.حجاب در اين روايت به دو دليل به معناى پرده گيرى از نابيناست: يكم. جمله «فإنّى أراه وهو يشمّ الريح… من او را مى بينم و وى بويم را استشمام مى كند» شاهد اين معناست؛ چرا كه تنها در صورت پرده گيرى و يا پشت ديوار رفتن، ديگر حضرت آن مرد نابينا را نمى بيند و آن مرد نيز بوى آن حضرت را استشمام نمى كند. دوم. روايتى كه پس از اين در همين نوشته مى خوانيد نيز شاهد ماست.
