گفتگو با استاد محمد واعظ زاده خراسانى

علوم حديث: با تشكر و سپاس از اينكه فرصتى را در اختيار فصلنامه «علوم حديث» قرار داديد، ابتدا درخواست مى كنيم كه به گوشه هايى از زندگى و تحصيلات خود، اشاره بفرماييد.

استاد واعظ زاده: بسم اللّه الرحمن الرحيم. بنده در سال 1304 شمسى/ 1343 قمرى، در مشهد مقدس و در يك خانواده روحانى متولّد شدم. از حدود پنج ـ شش سالگى به مكتبخانه رفتم و قرآن آموختم؛ بعد هم به دبستان رفتم. البته به يك مدرسه علمى هم مى رفتم و گلستان مى خواندم.
در اواخر سلطنت رضاخان، پس از حاثه مسجد گوهرشاد، بسيارى از علماى مشهور و مؤثر را تبعيد كردند و مرحوم ابوى نيز كه توانسته بود از دست مأموران فرار كند، مدتها مخفيانه زندگى مى كرد، تا اين كه علما در تهران آزاد شدند و پدرم پس از چهار سال زندگى مخفيانه در منزل، بيرون آمد و تصميم گرفت به عراق هجرت كند. ايشان من را هم با خودشان بردند. از اين پس، دوره تحصيل بنده در حوزه علميه نجف آغاز شد.