ترجمه را نيز به انجام رسانده اند، باور انتساب ترجمه به وى مشكل بود. به هر حال، آنچه در اين نقد مى آيد، به معناى داورى درباره ساير آثار ايشان نيست.
2ـ آنچه درمرور بر مقدمه و بررسى ترجمه كتاب، مورد نظر است، اشتباهات روشن و فاحش مى باشد و نه پرداختن به جزئيات و يا ارزيابى سطح تحقيق و خرده گيرى هايى بر ترجمه و تحقيق ايشان در اين كتاب، والاّ كمتر صفحه اى را خواهيد يافت كه چنين خرده ايراداتى نداشته باشد.
3ـ اگر اين خطاها مربوط به يك كتاب معمولى بود، امكان ناديده گرفتن آن و يا حداكثر،يادآورى نكات مورد نظر به خود مترجم وجود داشت؛ امّا يك مجموعه حديثى كه مضامين آن در شكل ترجمه شده، از زبان اولياى دين ـ صلوات اللّه عليهم اجمعين ـ در جامعه پخش شده، به نظر مى رسد كه نقد و تصحيح آن در اين قالب، حداقل كارى است كه مى توان در دفاع از متون دينى صورت داد؛ البته راه اصولى و خداپسندانه آن است كه محقق يا ناشر محترم از ادامه پخش و نشر آن تا اصلاح كامل خوددارى كند كه طبعا مأجور خواهند بود.
مرورى بر «مقدمه تحقيق»
چنان كه اشاره شد، مقدمه محقق محترم، صرف نظر از ضعف قلمى، از نظر دستورى اشتباهات روشنى دارد؛ ولى پيش از اشاره به مواردى از آن، شايسته است خطاى روشنى را كه ناشى از شتابزدگى و بى دقتى كامل مى باشد، يادآورى كنيم.
مرحوم سيد فضل اللّه راوندى، همان گونه كه محقق محترم آورده، در سال 570 يا 580هـ.ق، درگذشته است و يكى از شاگردان وى، عالم فرزانه محمد بن حسن طوسى، پدر خواجه نصير الدين طوسى، است. بسيار روشن است كه اين محمد بن حسن، غير از شيخ الطائفه محمد بن حسن است كه حدود نيم قرن پيش از ولادت راوندى، رحلت كرده است؛ و اساسا نسبتى ميان شيخ الطائفه و خواجه نصيرطوسى وجود ندارد؛ ولى محقق محترم در رديف شاگردان و راويان سيد فضل اللّه راوندى نوشته اند:
