۰.مترجم: بهترين صدقه آن اسـت كه به خواهـر و دختر خويـش كه تحت سرپرستـى تو هستند و غير از كمك تو راه درآمد ديگرى ندارند، كمك كنى.

توضيح: مترجم «ليس لها كاسـب غيرك» را كه به صدقـه برمى گردد، به صدقه گيرنده برگردانده و «كاسب» را نيز به اشتباه معنا كرده است.

۰.۲. (حديث۲۵) قال رسول اللّه(ص):إنّ الرجل ليحبس على باب الجنّة مقدار عام بذنب واحد وانّه لينظر الى أكوا به و أزواجه؛ انسان (چه بسا) به خاطر يك گناه، يك سال بر در بهشت نگه داشته مى شود، در حالى كه به جامهاى بهشت و همسران خويش مى نگرد.

۰.مترجم: انسان به خاطر يك گناه، مدت يك سال بر در بهشت نگه داشته مى شود، در حالى كه بر عمل گذشته خود افسوس مى خورد و (پريشان حال) به زن (و فرزندان و ياران) خود نگاه مى كند.

۰.۳. (حديث ۴۰) قال رسول اللّه(ص):ما من امرأة تصدّقت على زوجها قبل أن يدخل بها الاّ كتب اللّه مكان كلّ دينار عتق رقبة. قيل: يا رسول اللّه! فكيف بالهبة بعد الدخول؟ فقال رسول اللّه(ص): انّما ذلك من مودّة الألفة.

۰.مفاد اين سخن شريف اين است كه هر زنى پيش از عروسى (آميزش)، مهريه اش را به شوهرش ببخشد، خداوند در مقابل هر دينارى، پاداش آزادى يك بنده را به او مى دهد. پرسيدند كه اگر اين بخشش پس از عروسى باشد، چه؟ فرمود: اين ديگر ناشى از محبت و الفت است. لذا مرحوم صاحب وسائل، آن را نخستين روايت بابى با اين عنوان آورده است: «باب استحباب تصدّق الزوجة على زوجها بمهرها و غيره قبل الدخول و بعده والأوّل أفضل» ^۱ . البته متن صحيح جمله آخر روايت، چنان كه مرحوم كلينى آورده، اين گونه است: «انّما ذلك من المودّة والألفة».

حال بنگريد به ترجمه مترجم محترم:
«پيغمبر(ص) فرمود: هر زنى در غياب شوهر براى او صدقه بدهد، قبل از آن كه شوهر به خانه وارد شود، خداوند براى آن زن در برابر هر «دينار صدقه» پاداش يك «برده آزاد كردن» را مكتوب مى دارد. سؤال شد: اى رسول خدا(ص)! اگر اين بخشش زن، پس