آن به يك سو نهد. ۱
ابن الغضائرى، پس از نقل عنوان «سليم» در كتابش، مى نويسد:
اين كتاب نامور به او منسوب است. و بى ترديد كتابى مجعول است و در خود كتاب، نشانه هاى قطعى و صريحى در اين باره وجود دارد، مانند: «محمد بن ابى بكر، در هنگام مرگ پدرش، او را نصيحت كرد» و يا خبرى كه در آن گويد: «امامان شيعه، سيزده تن بوده اند».
علاّمه شوشترى مى نويسد:
اگرچه ابن الغضائرى تمام كتاب را عيب كرده و درباره ابان بن ابى عياش، گفته كه جعل و وضع كتاب سليم منسوب به اوست؛ ولى درست تر، سخن شيخ مفيد است كه گفت: هر كتاب كه بر صحّتش قرائنى در دست باشد، بدان اعتماد و عمل شود و اگر قرينه خلاف موجود بود، نبايد به آن اخبار، اعتماد و عمل كرد و چنانچه هيچ گونه قرينه اى وجود نداشت، در آن خبر توقف كنند [و از انكار يا اعتماد به اين گونه اخبار بدون قرينه، باز ايستند].
نتيجه اينكه، پس از مطالبى كه در خصوص [ضعف اعتبار] كتاب سليم دانستيم، نقل و روايت مشايخ ثلاثه از آن و ستايش نعمانى از كتاب [در اعتبار بخشيدن به كتاب] بى ثمر است. ۲
3ـ درباره محمّد بن ابى بكر، واقدى از طريق اهل سنّت (عامّه) روايت كرده است كه ابوبكر به همسرش اسماء وصيّت كرد او را غسل دهد و اگر دست تنها بود، فرزندش محمّد به او كمك كند.
1.تصحيح اعتقادات الإمامية(شرح «اعتقادات» صدوق)به انضمام دو كتاب ديگر)، شيخ مفيد(م۴۱۳هـ)، تحقيق عده اى از محققان، چاپ دوم، بيروت، دارالمفيد، ۱۴۱۴هـ، ج۵، ص۱۴۹ ـ ۱۵۰. در ادامه كلام شيخ مفيد آمده است:«براى تشخيص احاديث صحيح و فاسدى كه اين كتاب در خود جاى داده، [جوياى حقيقت] بايد به دانشيان [فنّ حديث]مراجعه كند تا صحيح را به او بنمايند و توفيق ره سپردن بر راه درست، از خداوند است».
2.الأخبار الدخيلة، ص۲۳۴
